Na konkurs «Mister śvietu» ad Biełarusi jedzie dziudaist + fota
Jon — lubimaja madel Ivana Ajpłatava z «nietypova biełaruskaj» źniešnaściu.
Na konkurs «Mister śvietu» ad našaj krainy vyłučany prafiesijny spartsmien, lubimaja madel Ivana Ajpłatava z «nietypova biełaruskaj» źniešnaściu.
Vybrańnie samaha pryhožaha mužčyny śvietu adbyvajecca rehularna, pačynajučy z 1996 hoda. Zasnavalnikam hetaha konkursu źjaŭlajecca dobra viadomaja ŭ śviecie pryhažosci Džulija Morli (joj ža naležać pravy i na konkurs «Mis śvietu»). I choć «Mistera śvietu» nazyvajuć udvaja radziej, čym čarhovuju «Mis», ale mienš prestyžnym spabornictva ad hetaha nie stanovicca: pieramožca ŭ dadatak da tytuła samaha žadanaha pryhažuna ŭ śviecie atrymlivaje pryz u 50 tysiač dalaraŭ, a taksama pucioŭku ŭ vialiki madelny biznes — kantrakt ź viadučymi ahienctvami…
Navat dziŭna, što Biełaruś i biełarusy tak doŭha nie źviartali ŭvahi na hety konkurs. Zrešty, sioleta ŭsio źmianiłasia. Naša kraina ŭ liku 80 inšych udzielnikaŭ delehuje na źlot pryhažunoŭ, spartsmienaŭ i razumnikaŭ, što adbudziecca ŭ sakaviku ŭ Sieule (Kareja) svajho pradstaŭnika.
Minčaninu Michaiłu Baranavu 21 hod, jon vučycca va Univiersitecie fizkultury, prafiesijna zajmajecca dziudo i voś užo 3 hady jak pracuje ŭ Nacyjanalnaj škole pryhažosci.
Zrešty, na pytańnie, što dla jaho važniejšaje, chłopiec biez vahańniaŭ adkazvaje: biezumoŭna, sport, a madelnaja karjera — heta, chutčej, chobi. I ŭ dadzienym vypadku heta vydatna, bo konkurs «Mister śvietu» istotna adroznivajecca ad inšych konkursaŭ pryhažosci — u pretendentaŭ pavinna być vielmi surjoznaja spartyŭnaja padrychtoŭka, bo siarod vyprabavańniaŭ ich čakajuć fizičnyja spabornictvy, u tym liku pa ekstremalnych vidach sportu (naprykład, pa raftynhu). Ale prynamsi našamu «mistaru» niama čaho bajacca, u jaho za plačyma nie tolki bolš jak 10 hadoŭ zaniatkaŭ sportam, ale i pastajannaje ŭdaskanaleńnie navykaŭ pad strohim baćkavym kiraŭnictvam. A baćka, taksama Michaił Baranaŭ — miž inšym, zasłužany majstar sportu, dvuchrazovy čempijon śvietu pa samba, zasłužany trenier SSSR i Biełarusi!
Rezonnaje pytańnie — jak ža spartsmien i syn spartsmiena ŭvohule trapiŭ u madelny śviet? «Vypadkova, — adžartoŭvajecca Michaił‑małodšy, — išoŭ adnojčy pa vulicy kala Nacyjanalnaj škoły pryhažosci, ubačyŭ abjavu pra čarhovy nabor, zajšoŭ i skazaŭ: «Vaźmicie mianie ŭ madeli». Zrabili paru zdymkaŭ… i ŭziali!».
Chłopca možna ŭbačyć na rekłamnych ščytach škoły pryhažosci
a letaś adbyŭsia i jaho vialiki debiut na Maskoŭskim tydni mody, na pakazie Ivana Ajpłatava.
— Nasamreč, adkryju vam sakret, novych chłopcaŭ my šukajem najpierš mienavita va Univiersitecie fizkultury, — dadaje dyrektar Nacyjanalnaj škoły pryhažosci Volha Siarožnikava, — bo adno z hałoŭnych patrabavańniaŭ da mužčyn‑madelaŭ — dobraja fizičnaja forma… Ale pry adbory na konkurs «Mistar śvietu» vyznačalnuju rolu maje ŭsio ž źniešnaść, bo heta konkurs pryhažosci, a nie Alimpijada. U Michaiła źniešnaść, my ličym, jakraz konkursnaja — miarkujučy pa papiarednich pieramožcach (ispaniec Chuan Harsija Pasciha, brazilec Hustava Džaneci), zapatrabavany hetki ekzatyčny typ mužčyn.
Tamu my admovilisia ad vybaru typova biełaruskaha chłopca — sa śvietłymi vačyma i vałasami, i pastaralisia padabrać kankurentazdolnaha ŭdzielnika.
Dumaju, Michaił pastaić i za siabie, i za našu krainu. Treba tolki padciahnuć anhlijski i adrascić vałasy krychu, kab vobraz byŭ nie taki brutalny.
— Jak vy pastavilisia da taho, što syna abrali ŭdzielnikam konkursu pryhažosci — heta mužčynskaja ŭvohule sprava? — pacikavilisia my ŭ baćki i treniera, — pacikavilisia my ŭ baćki i treniera.
— Nu, kali konkurs nazyvajecca «Mistar», a nie «Mis», to heta mužčynskaja sprava, — razvažaje Michaił‑starejšy. — Tamu ja pastaviŭsia narmalna, bo liču syna hetaha vartym: mužnasci jamu nie zajmać, pastajać za siabie i svaju kachanuju dziaŭčynu jon taksama zmoža, a jašče ŭ jaho jość takaja nie samaja papularnaja siońnia ŭłascivaść, jak prystojnaść. Tamu soramna za jaho nie budzie ni mnie jak baćku, ni krainie. Ja, sa svajho boku, jak spartsmien, jakomu daviałosia vystupać jašče za Saviecki Sajuz, starajusia patłumačyć synu, što kali jedzieš na spabornictva — jaho treba vyjhrać, a nie paŭdzielničać «dla hałački».
U smokinhach i biez ałkaholu
Z čaho ŭvohule składajecca sistema adboru finalistaŭ na konkursie «Mister śvietu»? «Nam samim pakul što heta nie vielmi zrazumieła, budziem aryjentavacca na konkursy, jakija byli ŭ minuły i pazaminuły raz, — adkazvaje Volha Siarožnikava. —
Viedajem, što budzie šmat spabornictvaŭ — pieraciahvańnie kanata, płavańnie, honki na kanoe i h.d., taksama kankursanty buduć šmat padarožničać pa krainie i ŭdzielničać u roznych akcyjach».
U finale, pryznačanym na 27 sakavika, nie abydziecca i biez defile — praŭda, nie ŭ kupalnikach (na žal i ach, heta vyklučna žanočaja dola), a ŭ smokinhach i admysłovych teatralizavanych jarkich kaściumach. Pryčym, što admietna, kali ŭ žanočych konkursach pryhažosci dziaŭčaty rychtujuć svaje ŭbory sami, to ŭ mužčynskim ab hetym pakłapacilisia arhanizatary. Jany ž pazbavili mužčyn ad konkursu talentaŭ — dekłamavać, śpiavać abo tančyć na scenie kankursantaŭ nie prymušajuć. Zatoje im daviadziecca demanstravać siłu, stojkaść, kiemlivaść i ŭmieńnie znachodzić vyjście z samych składanych situacyj.
— A jak ža patrabavanni da źniešnasci, paramietraŭ kankursantaŭ — niaŭžo ich uvohule nie isnuje? — pryvučanyja słavutymi «90‑60‑90» da standartyzacyi pryhažosci, my vyrašyli, što Volha Siarožnikava prosta zabyłasia raskazać pra hety aśpiekt. Ale jana ahałomšyła:
— Nijakich paramietraŭ u mužčynskich konkursach pryhažosci nie isnuje! Kłasičnaja pryhažość, vysoki rost — ad 178 i bolš (u Michaiła Baranava — 185), ale dakładnych abmiežavańniaŭ pa roście, abjomu talii ci hrudnoj kletki nichto nie pradjaŭlaje.
Kareja dla biełarusaŭ — ekzotyka, ale i Biełaruś dla karejcaŭ taksama. Tamu naš udzielnik abaviazkova paviazie z saboj nacyjanalnyja suvieniry — vyraby ź lonu, jakija vysoka ceniacca va ŭsim śviecie, fihurki zubroŭ, niejkija draŭlanyja drobiazi. A voś na ałkahol na konkursie «Mistar śvietu» nakładziena strohaje vieta — jaho ŭdzielnikam kateharyčna nielha ni ŭžyvać, ni pryvozić jak padarunak.
Michaił Baranaŭ: «Pryhažość dla mužčyny — nie hałoŭnaje!»
— Ci lohka pryhožamu chłopcu budavać stasunki ź dziaŭčatami?
— Jość svaje ciažkasci, ale my spraŭlajemsia. Z majoj dziaŭčynaj — jana himnastka — sustrakajemsia ŭžo dva hady, i jana, dziakavać Bohu, mianie va ŭsim padtrymlivaje. A ŭ mužčynie, liču, hałoŭnaje — nie pryhažość, a rozum, sumlennaść i nadziejnaść, kab na jaho možna było abapiercisia ŭ ciažkuju chvilinu.
— Što davodzicca rabić, kab padtrymlivać siabie ŭ formie — naviedvać łaźniu, chadzić na spa‑pracedury?
— Łaźniu naviedvaju, heta ŭvachodzić u kompleks trenirovak pa dziudo, a voś manikiur‑piedykiur nie rablu, bo kali atrymać navat niaznačnaje paškodžańnie na dyvanie, mohuć być niepryjemnyja nastupstvy. Dyj za skuru, za źniešnaść uvohule — dziakuj tatu z mamaj, a nie niejkim tam kaśmietyčnym praceduram.
— Adzin z konkursaŭ — kulinarny. Ci časta vy byvajecie na kuchni?
— Pa miery nieabchodnasci: kali treba štości pryhatavać, ja heta zmahu, ale nie zachaplajusia hatoŭkaj.
Darečy, paralelna z vučobaj va Univiersitecie fizkultury chłopiec atrymlivaje druhuju vyšejšuju adukacyju — u śfiery turyzmu, i maryć zasnavać svoj biznes, naprykład, adkryć sietku hascinic.
