«Vestsajdskaja historyja» ŭ Muzyčnym: kali b byli paŭzy...
Premjera znakamitaha miuzikła adbyłasia z udziełam časovaha pavieranaha Skenłana.
Dziakujučy pasolstvu ZŠA, stavili śpiektakl z dapamohaj amierykanskaha režysiora i chareohrafa. Mahčyma, śpiašalisia — u kožnym razie, jon i hladzieŭsia, i hučaŭ pakul syravata.
Najhorš toje, što aktory nie rasstaŭlali paŭzaŭ. Ani ŭ małym, ani ŭ vialikim.Tamu i žarty pralatali — hledaču nie davali času raśśmiajacca, i trahičny finał pravaliŭsia. Nie stavała siekundaŭ maŭčańnia — i tut vina pastanoŭščykaŭ, nie artystaŭ.
Treba adznačyć, što rasiejski pierakład Uładzimira Poźniera sam saboj nijaki, dy jaho jašče j zusim nie adaptavali da biełaruskaj rečaisnaści.Bliskučy humar amierykanskaha miuzikła amal prapaŭšy, a aryhinalny rytm nie ŭsiudy zachavany. Chałturna pierakładzieny nie tolki pieśni, ale i dyjałohi (prysutnym na śpiektakli dosyć paraŭnać toje, što jany pačuli, ź viersijaj aryhinała ŭ videaklipie tut unizie).
Prysutnyja ŭ zale amierykanskija dypłamaty byli źbityja z pantałyku: čamu nichto ź biełarusaŭ nie śmiajecca?Dyk prosta tekst nie ŭdaŭsia, voś publika i siadzieła nieruchoma dy sačyła sabie za muzykaj i płastykaj.
Kali b dać miuzikł na pierakład jakomuści našamu daścipnamu Chadanoviču — heta vyjšaŭ by śpiektakl! Ahoń!Jasna, što heta zaniało b času. Ale i efiekt byŭ by vybuchovy. Bo Chadanovič pierakłaŭ by movaj i prablemami siońniašniaj Biełarusi.
Nie viedaju — jon vybraŭ by słenh ci bolš litaraturnuju movu, ale jon sumieŭ by znajści takija ezopavy vyrazy, jakija b publika razumieła b z paŭsłova.
Siła aryhinała «Vestsajdskaj historyi» była nie tolki ŭ hienijalnaj muzycy i chareahrafii, ale i ŭ jahonaj sacyjalnaj vastryni. Ničoha takoha ŭ pastanoŭcy Muzyčnaha niama. Vyjšaŭ nie śpiektakl pra naš čas, pra sučasnaje nam kachańnie i admarozkaŭ, a kurtuazny mańjeryzm. Heta prosta biełarusy z kłasičnaj kansiervatorskaj adukacyjaj ihrajuć amierykancaŭ50-ch . (Kali artysty z Kitajskaj Narodnaj Respubliki hrajuć Uładzimira Iljiča Lenina i Nadzieju Kanstancinaŭnu Krupskuju, heta, napeŭna, vychodzić suvymierna.)
Nie, ja nie kažu, kab palicyjant byŭ abaviazkova apranuty śpiecnazaŭcam u krapavym bierecie. Ale takija detalki vybivali b iskru. Ja navat padazraju, chto z režysioraŭ byŭ by zdolny pastavić «Vestsajdskuju historyju» ŭ pierakładzie Chadanoviča — Pinihin.
Urešcie,
sama «Vestsajdskaja historyja» ŭ aryhinale — heta adaptacyja «Ramea i Džuljety» na sučasnyja aŭtaru realii. Čamu b tady nie pieraadaptavać adaptacyju da realij minskich Šabanoŭ?Miž tym akciory ŭ kaściumach, skapijavanych z Bradvieja, stylizavanych pad amierykanskija
Akciory, miž tym, staralisia, śpiavali, tancavali. Vydatnyja tancy, vydatnyja salisty, vydatnyja chary. I ŭratavali, što mahli. I zasłužyli doŭhuju avacyju. Dyj muzyka Biernstajna — darečy, syna habrejskich emihrantaŭ z byłoj Rečy Paspalitaj — ni kaliva nie sastareła.
Pieranos amierykanskaha miuzikła ŭ Biełaruś — dobraja zaduma.
Pastanoŭka Muzyčnaha namarna nie prapadzie. Kali niaŭdačy premjery padpraviać, jana z pośpiecham projdzie ŭ haradach Biełarusi. Jana źviernie ŭvahu biełaruskich teatraŭ na amierykanskija miuzikły, na ich kanviertabielnaść na sučasnuju aŭdytoryju.
Bo
što ŭraziła — heta simpatyi publiki da Amieryki.Varta było pavieranamu Skenłanu źviarnucca da zały
* * *
* * *
Na desiert vam — «Amieryka» z amierykanskahafilma-miuzikła . Life can be bright in America… If you can fight in America…
