"...ў скутай льдом Расійскай імперыі жандары не пакідалі шанцаў на дэмакратычныя перамены" -- у гэтай фразе ўвесь саўковы набытак. Сацыяльнае змаганне як рухавік гісторыі - гэта ж ужо было і ляснула. Навошта кулінар і фізік памкнуў наступіць на тыя самыя граблі яшчэ раз, ды яшчэ і чытача за сабой цягне? Нехта ж пацягнецца, бо таленавіта напісана - бязмерная эрудыцыя аўтара, бліскучы стыль, нейрасеткі з фоткамі цудоўна дапамаглі! Так і хочацца сказаць "Дзякуй вялікі", але фраза гэта спатыкаецца аб цытату.. - чытай спачатку.

Так думаюць не «многія», а ўсе тры калекі з інтэрнэт-секты палана-«ліТвінаў» (pl. litwin, рас. литвин).

«Літва» Міцкевіча-Сыракомлі гэта паўночна-заходняя частка Беларусі з апалячана-акаталічанай вярхушкай насельніцтва. У пакутах пошуку нац. тоеснасці ды ў выхаванай польскімі бізунамі нянавісці да кораня «рус» і нарадзілася палана-«ліТвінства». Але гэтак жа хутка і памерла, не выйшаўшы за межы гарадскіх гурткоў польскамоўных летуценнікаў паўночнага захаду.

https://www.facebook.com/groups/357988383178894

У.Сыракомля:

A gdy się serce naprawdę rozboli,

Marząc o swoim i Ojczyzny losie:

Kładnę się w cieniu szerokiej topoli

I biję muchy na nosie.