Всеволод Стебурако. Новогоднее стихотворение из цикла «Незнаёмаму земляку»
Поэт Всеволод Стебурако опубликовал в фейсбуке очередное стихотворение из своего цикла «Незнаёмаму земляку». И просит считать это новогодним поздравлением всех уважаемых друзей — близких и далеких.
Ч сядаю пісаць лісты
са старога года — у новы,
я шукаю такія словы,
у якіх адгукнешся ты.
Ды разведзеныя масты
і падкурчылі хвост каметы,
стаў ківач на сярэдзіне лета,
і ўспаміны як блокпасты.
І надзвычай няпроста гэта —
падымацца і зноў ісці
па жыцці, па снягах і лісці
калі ты на ускрайку свету,
калі гэты ускраек — ты.
і навокал усё меней сушы,
ды ў сігнале «ратуйце душы»
-жы -шы пішуцца усё ж праз «ы».
І сядае бялюткі снег
на каптурык святога Міколы,
і нічога няма наўкола,
нават сэрца прыцішвае бег.
Ды цяжкія думкі гані.
Новы год — і ўсё нанова!
Проста вер,
я даю табе слова,
як агонь у халодныя дні…
зноў 1:0 на карысць паэта. у вашым батле паэта і паэткі )
са старога года — у новы,
і шукаю такія словы,
на якія гукнешся ты. А разведзеныя масты
зыч, падкурчылі хвост каметы,
стаў ківач на сярэдзіне лета,
а ўспаміны – як блокпасты. Усё надзвычай няпроста гэта —
падымацца і зноў ісці
па жыцці, па снягах і лісьці,
прыбрысці на ускраек свету, калі гэты ўскраек — ты.
І навокал ты меньш парушыш,
ды ў сігнале «ратуйце душы»
-жы -шы пішуцца ўсё ж праз «ы». Асядае бялюткі снег
на каптурык святога Міколы,
і нічога няма наўкола,
нават сэрца прыцішаны бег. Ты цяжкія думкі гані –
Новы год — і ўсё нанова!
Проста вер,
мы пачуем новае слова–
як агнём у халодныя дні…
а вы хто?
хто вам даў права папраўляць ягоныя словы і радкі?