Dvie žančyny. Ichnaje žyćcio naŭprost vyznačyła palityčnaja situacyja ŭ krainie. Adnu, viaskovuju nastaŭnicu Natallu Iljinič, za hramadzianskuju pazicyju zvolnili z pracy, ciapier kabieta vyžavaje, pradajučy małako ad svajoj karovy dy jabłyki. Druhaja Natalla Pinčuk, represii spaznała praz muža, zasnavalnika i kiraŭnika pravaabarončaj arhanizacyi «Viasna» Alesia Bialackaha.
Volha Švied, režysiorka: «Historyja najnoŭšaj Biełarusi — heta historyja represijaŭ. Kožnaja losavyznačalnyja padzieja — vybary, pavieličeńnie koštaŭ, źmiena zakanadaŭstva — skančajecca represijami. Arhanizacyja ž dapamohi represavanym — u naŭprostavaj kanfrantacyi z represiŭnymi orhanami. Takim čynam, Aleś Bialacki staŭsia u peŭnym sensie asabistym voraham Alaksandra Łukašenki. Bo ŭśviedamlajučy, što ŭ vypadku prablemaŭ tabie jość kamu dapamahčy, pierastaješ bajacca skazać, što dumaješ, ci pajści na akcyju pratestu».
Arhanizacyja dapamohi represavanym «Viasna'96» uźnikła ŭ
«Kali my čytajem, što „Viasna“ dapamahaje represavanym, za hetym nie staić nijakich emocyjaŭ. Z takich radkoŭ ciažka zrazumieć: što pieražyvaje čałaviek, kali jaho zvalniajuć z pracy, jakaja jość jahonym paklikańniem, što aznačaje zastacca biez srodkaŭ da isnavańnia tolki praz toje, što ty dumaješ, jak nie dazvalajecca? U jakuju asabistuju trahiedyju pieratvarajecca kampanija ckavańnia ŭ nievialikaj vioscy? A jak možna ŭvieś čas žyć z dumkaju, što
Premjera dakumientalnaha filmu «Viasna» — 6 studzienia, a 18:15.





