Žurnalist Źmicier Hałko z nahody pieramoh biełaruskich spartoŭcaŭ na Alimpijadzie ŭ Sočy napisaŭ u svaim Fejsbuku:
«Nazyvajtie eto zmaharskim sindromom ili jeŝio kak, no to, čto radujet Łukašienko i pozvolajet jemu prodiemonstrirovať kak by svoj uśpiech, mienia radovať nie možiet. P.S. Tiem boleje kohda rieč idiot o vidie sporta, kotoryj kurirujet KHB».
Kali davodzić hety arhument Źmitra (i mnohich inšych) da lahičnaj kropki, to atrymajecca nastupnaje: «my nia možam radavacca ŭzychodu sonca i dobramu nadvorju, pakolki heta taksama moža ŭzradavać i Łukašenku».
U pryncypie, na hetym dyskusiju možna było i b skončyć, ale mnie zdajecca, što varta troški bolš pahavaryć pra niejkuju iracyjanalnuju zvarotnuju zaležnaść mnohich biełarusaŭ, jakija ličać siabie samastojnymi i niezaležnymi, ad mierkavańnia adnaho čałavieka.
Imia hetaha čałavieka vy viedajecie. Heta nie filozaf, nie viadomy litaratar, nie suśvietny maralny aŭtarytet. Heta aŭtarytarny kiraŭnik Biełarusi Alaksandar Łukašenka.
Jak tolki hety čałaviek pačynaje niešta lubić ci chvalić — mnohija biełarusy pačynajuć heta aktyŭna nienavidzieć.
Biaz žartaŭ — ja nia raz čuŭ frazu «ja pierastaŭ lubić chakiej paśla taho, jak im zacikaviŭsia Łukašenka».
U śviadomaści apazycyjna nastrojenych biełarusaŭ Łukašenka hulaje rolu hetkaha anty-Midasa — usio, da čaho jon dakranajecca, pieraŭtvarajecca nia ŭ zołata, ale ŭ łajno.
Ujaŭlaju sabie, što b zdaryłasia, kali b ciapierašni kiraŭnik Biełarusi ź niejkaha pierapudu raptam zrabiŭ dziaržaŭnym bieł-čyrvona-bieły ściah.
My b ubačyli tysiačy dyskusij u sacyjalnych sietkach na temu — «nie mahu bolš lubić b-č-b ściah, bo jaho dazvoliŭ Łukašenka».
Kali zaŭtra Łukašenka pačnie čytać nia tolki «vieršy Vasila Bykava», jakija jon «vyvučaŭ u škole», ale i realna isnujučyja prazaičnyja tvory nacyjanalnaha hienija, i cytavać ich u svaich pramovach — ci aznačaje heta, što vy pierastaniecie lubić Bykava? Kali Łukašenka kaža, što dvojčy dva čatyry — ci zaŭsiody treba dakazvać, što heta niapraŭda?
Takaja psychalahičnaja zaležnaść padajecca mnie nienarmalnaj, iracyjanalnaj i prymušaje zadać pytańnie:
«Kali ŭ vas sapraŭdy jość svaje pohlady — čamu jany pavinny zaležać ad prychilnaściaŭ i prychamaciaŭ nia samaha pryjemnaha, ale, jak vyhladaje, samaha važnaha dla vas čałavieka?
Moža być, čas vyraści i hladzieć na śviet svaimi vačyma?
