tass.ru
Hałoŭnaj navinoj apošniaha tydnia stała adsutnaść Uładzimira Pucina. Presavaja słužba supakojvaje hramadstva farmuliroŭkaj «prezident pracuje nad dakumientami», publika ž uściešvajecca roznymi viersijami.
Samaja vidavočnaja, kali adkłaści ŭ bok aficyjnuju, i jana ž dla niekatorych samaja pažadanaja — Pucin surjozna zachvareŭ, i mienavita tamu televizar asiracieŭ. Padsadžanaja na infarmacyjnuju ihołku aŭdytoryja nie moža biez «karcinki», tamu telebačańnie pakazvaje archiŭnyja zapisy sustreč z čynoŭnikami.
Mienavita z kantrolu nad srodkami masavaj infarmacyi pačynałasia stanaŭleńnie isnujučaha režymu. Za 15 hadoŭ ułada ŭdaskanaliła sistemu manipulavańnia nastolki, što sapraŭdy niezaležnych ŚMI nie zastałosia, im na źmienu pryjšło infarmacyjnaje vojska. Jahonuju moc i ŭździejańnie moža pabačyć na prykładzie taho, ź jakoj lohkaściu litaralna za hod bratni ŭkrainski narod pieratvaryŭsia ŭ lutaha voraha. Złość i niepryjaznaść nastolki pranikli ŭ efir, što, zdajecca, zmročnaja siła televizara pačała samastojna abirać achviary. Napiaredadni zabojstva Niamcova byŭ anansavany film, adnym z hierojaŭ jakoha byŭ apazicyjny palityk. Zaraz paabiacali film pra Krym i rolu ŭ im sami zdahadajciesia kaho.
Ale viersija pra chvarobu vielmi prostaja, kab być praŭdaj, i, hałoŭnaje, ŭsio heta nie padobna da Pucina, bo niejak zvyčajna.
Zvyščałaviek z komiksaŭ, a inakš televizar jaho i nie maluje, tak nie sychodzić. Los sastarełaha supiemena z «Berdmena» naŭrad ci jamu nakanavany. Bolš imavierny scenar z «U nas jość Papa», dzie čałaviečaja stoma i razhublennaść apanaŭvajuć Papu Rymskaha, i jon hublajecca ŭ natoŭpie. Varyjant całkam čałaviečny i ŭvohule mahčymy. Samaŭchilicca ad ułady — učynak mužny i, mahčyma, adzina vierny. Lepš zajmacca na hradach kapustaj, kali naładzić suśvietnyja pracesy nie ŭdajecca.
Niekatoryja miascovyja kanśpirołahi naohuł davodziać situacyju da absurdu: prapanujuć pryhladziecca da padliku naviedvalnikaŭ minskaha mietro. U Kartasara jość apaviadańnie, u jakim havorka idzie pra niesupadzieńnie kolkaści pasažyraŭ na ŭvachodzie i pry vychadzie. Dla prostaha padliku nie treba viartać kvitki nazad, dastatkova padličyć kolkaść prachodu praz turnikiety. U apaviadańni ludzi źnikajuć, kab žyć inšym žyćciom u padziemcy. Moža metaj ŭsiaho hetaha padliku i byŭ pošuk taho, chto zabłytaŭsia ŭ mistyčnym pierachodzie pamiž stancyjami «Staraja płošča» i «Kamiennaja Horka»?
Hetyja dy inšyja viersii abjadnany dumkaj, što imhniennaje źniknieńnie Pucina raptam usio vypravić. Spadziavańni hruntujucca vyklučna na miłasernaść losu, ale nie uličvajuć pryrodu adbudavanaj sistemy.
Minuły 2014-y staŭ hodam absalutnaj kryštalizacyi piersony Pucina. Nie zastałosia bolš adcieńniaŭ i prymieškaŭ, u zaležnaści ad palityčnych pohladaŭ jaho bačać suśvietnym złom ci, naadvarot, najlepšym z najlepšych.
Historyja ŭžo adnojčy prademanstravała mahčymyja nastupstvy takoj absalutyzacyi. Pieršaja suśvietnaja vajna i Viersal sparadzili hałoŭnaju pačvaru čałaviectva, Hitlera. Jon pryjšoŭ na zapatrabavańnie niamieckaj bolšaści jak uvasableńnie hramadskaj zamovy.
Padčas jaho kiravańnia zło z kancłahierami, masavymi zabojstvami, vajnoj dy inšymi złačynstvami dasiahnuła maksimumu, i mienavita heta dało šaniec zrynuć jaho. Hitler jak maksima admoŭnaha byŭ karysny mienavita takim, što dazvoliła abjadnać suśvietnuju supolnać na baraćbu i zrynuć jaho. Što było b, kali adzin sa šmatlikich zamachaŭ spraŭdziŭsia i da ŭłady pryjšli saratniki fiurara pa partyi, tolki bolš hnutkija i chitryja? Jak najmienš, vajna b zaciahnułasia, fašysckaja Hiermanija, mahčyma, atrymała b jadziernuju zbroju, nialudskaja ideałohija praciahvała b isnavać, zamaskavana, ale dziejsna. Hiermanii, jakuju my viedajem siońnia, prosta nie było b… Była patrebna žorstkaja sanacyja hramadstva. Tolki paśla parazy niemcy zrazumieli, ŭ jakuju biezdań uciahnuŭ ich nacyscki važak.
Ciapier ujavicie Rasiju: što źmienicca, kali Pucin źniknie? Da ŭłady pryjdzie inšy čałaviek ź ciapierašniaj kamandy, ale nastroj rasijan nie źmienicca, kraina i nadalej budzie «ŭstavać z kalenaŭ», i revanšyscki «krymnaš» dazvolić rabić, što zaŭhodna.
Spadziavańniam na novaha Chruščova ci Harbačova nie nakanavana spraŭdzicca, bo, ŭ adroźnieńnie ad dnia sioniašniaha, ŭ 53-m ci 85-m u hramadstvie byŭ vialiki zapyt na «adlihu». Elity i prosty narod, stomlenyja paśla vojnaŭ i represij, čakali spakojnaha, hodnaha žyćcia. Uzbudžanyja telivizaram rasijanie siońnia z uśmieškaj ŭsprymajuć ciažkaści sankcyj, niby ŭ dziciačaj hulni z radaściu biaruć zbroju ŭ ruki. Mašynu nianaviści zapynić adnym macham nie ŭdasca, dumki i mary «spraviadlivaha» revanšu zastanucca i abaviazkova buduć imknucca pryjści ŭ dziejańnie.
Prostaje źniknieńnie Pucina ničoha nie daje, bo nie likviduje ŭmovy, što pryvodziać da ŭłady lidaraŭ takoha kštałtu. Tolki dasiahnuŭšy dna, rasijanie zmohuć pazbavicca Pucina ŭ samym šyrokim sensie. Biez złomu panujučaj ideałohii i sapraŭdnaha ščyraha prabačeńnia z boku rasijan za toje, što zroblena, zrabić heta budzie niemahčyma.
U hetaj situacyi biełarusam, ukraincam dy inšym narodam varta abapiracca vyklučna na svaju moc, nie źviartajučy ŭvahu na imia kiraŭnika susiedniaj dziaržavy, bo paśla Pucina mahčymy tolki Pucin. Zrazumieć, što łatarejny kvitok nie budzie vyjściem u situacyi, kali rozyhryš adbyvajecca ŭ zvarjaciełym televizary savieckaj vytvorčaści.
