Ja źjechaŭ ź Biełarusi ŭ 2009-m. Na toj momant biełaruskamoŭnyja ličylisia beenefaŭcami, u Biełarusi amal nie było prystojnych kaviarniaŭ i baraŭ, siarod biełaruskamoŭnych dziejničała praviła adnaho pocisku ruki: kali ty nie viedaješ jaho, to tvoj siabra dakładna viedaje. Usie niezaležnyja imprezy, pačynajučy ad kancertu RSP i zakančvajučy Volskim, u Horadni adbyvalisia na Budzionnaha, 48, a ŭ Miensku — na Varvašeni, 8 (a časam navat u «Reaktary»).
Z 2009 hoda ja šmat razoŭ pryjazdžaŭ u RB, ale šmatlikija milicejskija patruli, nachabnaje absłuhoŭvańnie ŭ kramach dy paŭsiudny savok vielmi chutka nadakučvali, pačućcie nastalhii prapadała.
Padčas apošniaha pryjezdu ŭ Biełaruś mianie ździvili šmatlikija pazityŭnyja źmieny na Radzimie. I tak, voś moj pohlad na Biełaruś, a mienavita na Miensk, z dystancyi.
1. U publičnaj prastory stała šmat biełaruskaj movy. Rekłama, šyldy kramaŭ pa-biełarusku, mieniu ŭ restaracyi na rodnaj movie — užo nie dziva.
2. Vopratka z patryjatyčnaj simvolikaj vielmi papularnaja. Vyšymajki, cišotki z «Pahoniaj», sapraŭdnyja vyšyvanki bačyŭ za dzień u Miensku razoŭ 15. A hałoŭnaje, na minakoŭ u takoj vopratcy nie źviartajuć uvahi inšyja, jana stałasia naturalnaj.
3. Raniej biełaruskamoŭny ankłaŭ u Miensku abmiažoŭvaŭsia siadzibaj BNF i halerejaj «Ŭ». Ciapier jość cełaja chipstarskaja Kastryčnickaja vulica, Vierchni Horad, bar «Try žaŭniery» i h.d.
4. U Miensku stała šmat pryjemnych, utulnych kaviarniaŭ ź jeŭrapiejskim ducham. Dobry servis i smačnaja ježa pad vydatnaje piva — toje, što treba!
5. Na vulicach pamienieła milicejskich patruloŭ.
6. Ja trapiŭ na najvydatniejšy fest «Kamianica» — typovy nievialički jeŭrapiejski etnafiestyval, na jakim panavaŭ pryjemny, volny duch!
6. Mo samaje hałoŭnaje: ahułam Miensk staŭ bolš jeŭrapiejskim horadam. Bačna, što ludzi bolš volna pačuvajucca. Strymanyja biełarusy mienš bajacca ŭłady.
7. Nu a jašče na vulicach šmat ravarystaŭ, u horadzie chapaje anłajn-servisaŭ, łaŭkost-avijakampanij jašče niama, ale łaŭkost-busy ŭžo źjavilisia.
Karaciej, ahulnaje ŭražańnie vielmi pryjemnaje. Škada tolki, što pakul usie hetyja pazityŭnyja źmieny tyčacca tolki stalicy. U inšych haradach jeŭrapieizacyja adbyvajecca ciažej. Nu j, kaniečnie, vielmi niepryjemna, što dahetul isnujuć miescy kancentracyi tatalnaha saŭkovaha duchu, takija jak Ždanovičy (ale i tam jość fajny jeŭrapiejski błašyny rynak — «Pole cudaŭ»). Kryzis u Rasiei prymušaje biełaruskija ŭłady paviartacca ŭ bok Jeŭropy, a razam z hetym i da biełaruščyny. I heta niejmavierna fajna!
P.S. Biez pastskryptuma nijak. Viedaju, što ŭ Miensku ŭ mianie byli ružovyja akulary — ščylnaje atačeńnie siabroŭ ani na chvilinu nie davała zasumavać! Tym nie mienš, liču, što navat u hetym aptymistyčnym paście jość kavałak ćviarozaj kanstatacyi faktaŭ.
