U noč kaladnuju źbiary
Usich zdarožanych, chałodnych,
Usich zabytych i hałodnych,
I razdary svaje dary.
Usio, što daŭ tabie Haspodź,
Kab ty apošnim
Moh dzialicca.
Bo ŭdačy hładkaja cialica
Pasiecca, kab addać stokroć.
Prasi na kut svaich Dziadoŭ
Abnaščycca kućcioju posnaj,
Kab nie šukać hadzinaj poznaj
U niebie pamiaci śladoŭ.
Jak vohnišča, razvarušy
Tuhu,
Što paziraje niema.
I cicha voka Betlejema
Uzydzie ŭ pociemkach dušy.
Fota Siarhieja Šaprana
0
0
0
0
0
0
