Z nahody dnia naradžeńnia kramy my paprasili Vadzima padvieści vyniki i padzialicca płanami.
NN: Jak prajšoŭ hod? Što najbolš kuplali?
Vadzim: Niahledziačy na ŭsie ciažkaści, hod prajšoŭ paśpiachova. Ja zaŭvažyŭ, što našy ludzi pryhladajucca da ceńnikaŭ i dla kahości suma, bolšaja za 25 rubloŭ, užo istotnaja. Tamu samymi chadavymi tavarami hoda stali sakołki z «Pahoniaj», vyšymajki, kubki, kufli…
NN: Što tabie najbolš zapomniłasia za čas pracy kramy?
Vadzim: Najbolš urazili reakcyi ludziej. Miascovyja handlary padychodzili i pytalisia, jak mnie dazvolili ŭsio heta pradavać. A kali paśla publikacyi pra mianie ŭ «Našaj Nivie» ludzi pačali prychodzić amal kožny dzień, to ŭvohule pierastali razumieć, što adbyvajecca. Ale stavilisia da hetaha vielmi stanoŭča, možna navat skazać, što jany byli nie stolki ŭražanyja, kolki pryjemna ździŭlenyja.
NN: Ciapier, kali azirnucca, jak miarkuješ, ci ciažka było ŭsio heta zapuścić?
Vadzim: Vielmi ciažka, ale z dapamohaj majho baćki ŭ nas usio atrymałasia. My abodva ŭparta pracavali, i ja vielmi ŭdziačny losu, što krama isnuje i pakul niama nijakaj pryčyny spyniacca. Kali jość impet, kali tabie padabajecca toje, što ty robiš, zaŭsiody chočacca praciahvać rabić heta i dalej. U dadatak, heta pakul što nastolki nie asvojenaja niša, što možna jašče šmat usiaho rabić.
NN: Što paŭpłyvała na takuju papularnaść biełaruskaj simvoliki, arnamientu?
Vadzim: Mnie padajecca, u biełarusaŭ heta zaŭsiody było ŭ dumkach. Viedajecie, heta jak ź biełaruskaj movaj: ja sam jaje raniej nie tak dobra viedaŭ, ale zaŭsiody było adčuvańnie, što heta ŭ mianie ŭnutry, što heta majo, tolki nie chapała rašučaści. Tamu ludziam heta treba pakazvać. Pry patrebie — raspaviadać historyju hetych simvałaŭ, kab jany adčuvali, što heta ŭsio naša, nie čužoje. Pa-druhoje, ja miarkuju, što ŭ dziaržavy ŭsio ž źmianiłasia staŭleńnie da nacyjanalnaj simvoliki i źnikli mnohija stereatypy.
NN: Biełarusy čaściej kuplajuć dla siabie ci ŭ padarunak? I jakoha ŭzrostu zvyčajna pakupniki?
Vadzim: Ja b skazaŭ, što kala 30% prodažaŭ — heta padarunki. Astatnija 70% biaruć dla siabie. Nakont uzrostu, to prychodziać vielmi roznyja ludzi. Časam — školniki z 23-j himnazii, časam — studenty, jość i darosłyja, i pažyłyja ludzi. Pamiataju, pryjšła da mianie babula, jakoj unučka z ZŠA zamoviła roznych padarunkaŭ z nacyjanalnymi simvałami. Unučka jaje nikoli nie była ŭ Biełarusi, ale jaje baćki — biełarusy, tamu i było naturalnaje žadańnie paznajomicca z kulturaj. Dyk tam ceły śpis pakupak byŭ! Ciapier, naprykład, mnohija prychodziać pa padarunki.
NN: Što ŭ dalejšych płanach?
Vadzim: Šmat dumak, idej. Moža, štości zrobim da Dnia zakachanych. Prychodźcie sa svaimi druhimi pałovami, paznajomimsia i damovimsia. My prahniem rabić toje, čaho jašče niama ŭ Biełarusi i toje, što pavinna być. U nas pieršych, naprykład, źjavilisia kapielušy dla łaźni. My adkrytyja da lubych prapanoŭ, idej. U lubym vypadku, na našym sajcie možna sačyć za tym, jakija novyja rečy buduć źjaŭlacca.
Navinki, jakija vy možacie nabyć u kramie «Darečy»:
Voś takija sakołki možna nabyć ciapier za 20 rubloŭ. Jość roznyja kolery i varyjacyi.
Vizitoŭnica.
Natatniki z draŭlanym apraŭleńniem.
Skurany hamaniec.
Ściažki roznych krain.
IP Makiej Vadzim Uładzimiravič UNP 192588587
