Na hety raz my naprasilisia ŭ hości da siamiejnaj pary Niny i Paŭła Ivanikaŭ, što žyvuć u žyvapisnaj vioscy Andrejevičy pad Vaŭkavyskam.
Dla svajho konkursnaha sełfi haspadary navučyli paziravać navat kazu. Mienavita Nina Alaksandraŭna adkazvaje ŭ siamji za asvajeńnie novych technałohij.
Try hadziny ad Minska — i voś my ŭžo ŭ Andrejevičach. Zzadu zastalisia raskidzistaja rečka Zialvianka i kaścioł Śviatoha Michaiła ŭ vioscy Hniezna, jaki čymści nahadvaje Mirski zamak.
U vioscy — usiaho adna vulica. Miascovyja navat nie viedajuć, jak jana zaviecca. Ludziej u Andrejevičach zastałosia mała: adzin školnik dy piensijaniery. U asnoŭnym — žančyny. Našy siońniašnija hieroi kažuć, što niekatoryja mužyki zaduža lubiać vypić, tamu raniej i pamirajuć.
Kali ŭ centralnaj i ŭschodniaj Biełarusi jašče pachmurna i daždžliva, u Andrejevičach ziamla ŭžo paśpieła padsochnuć paśla zimy.
Pavieł i Nina Ivanik kala svajoj chaty. Praz darohu — chlavy i pole.
Ninu Alaksandraŭnu sustrakajem u akružeńni susiedak: žančyny čakajuć aŭtałaŭku, jakaja siońnia niešta spaźniajecca. Unuk Viktar niejak prapanavaŭ babuli zamović dastaŭku praduktaŭ dadomu, ale staryja, pačuŭšy, što minimalny košt zamovy — 35 rubloŭ, adrazu admovilisia. Za raz pakinuć stolki hrošaj u kramie jany sabie nie dazvalajuć. A kožnaj aščadžanaj kapiejkaj padtrymlivajuć naščadkaŭ.
Aŭtałaŭka choć i nie zaŭsiody raduje punktualnaściu, zatoje niekalki razoŭ na tydzień stanovicca centram, dzie źbirajucca viaskoŭcy, kab abmianiacca navinami. Nu, kali nie ŭličvać aŭtobus, jaki trymaje siudy maršrut z Vaŭkavyskaj rajonnaj biblijateki: štomiesiac razvozić knižki pa vioskach. Miascovym heta zručna: piensijaniery i niešmatlikaja moładź zdajuć pračytanyja vydańni i mianiajuć ich na novyja.
Spadarynia Nina — badaj ci nie hałoŭnaja prychilnica biblijateki na kołach. Toje i nie dziva: častku svajho žyćcia Nina Alaksandraŭna adpracavała ŭ biblijatecy. Darečy, mienavita tam jana i paznajomiłasia z budučym mužam. Pavieł Michajłavič zhadvaje: «Da armii ja rabiŭ kinamiechanikam. Spačatku — na pierasoŭcy pracavaŭ. Paśla mnie prapanavali pierajści na stacyjanar u siało Hrynki. Tam u kłubie mieściłasia i naša kino, i biblijateka. Tak my, pobač robiačy, i paznajomilisia».
Spadar Pavieł kaža, što tady narod «vałam valiŭ» na «Čałavieka-amfibiju». A zimoj, kali ludzi zusim nieachvotna vyłazili z chat, jon raspracavaŭ praryŭnuju dla taho času sistemu prodažu kvitkoŭ: adzin «propusk» u śviet kinamastactva tady kaštavaŭ 20 kapiejek. Pavieł ža razdaŭ ludziam śpieckartki pa rubli, jakija dazvalali ciaham miesiaca prychodzić u kino lubomu členu siamji.
Častka doma Ivanikaŭ budavałasia jašče baćkami haspadara. Štości adnaŭlałasia paśla taho, jak žyłuju ziamlu daviałosia pasunuć dalej ad budaŭnictva čyhunki. Novyja vialikija pakoi Pavieł Michajłavič pa bolšaj častcy ŭzvodziŭ sam u 1970-ja hady. Chatu ŭpryhožvajuć vyrazanyja jaho rukami simvały: soniejka (kab było siamji ciaplej) i kvietki, što simvalizujuć dačok, ziacioŭ i unukaŭ.
Svajho kachanaha Nina Alaksandraŭna čakała z armii cełyja čatyry hady: suviaź padtrymlivali praz papiarovyja listy. Niaredka sałdat Pavieł, kab pabačycca ź Ninaj, sychodziŭ u samavołku, za što adzin raz mocna atrymaŭ ad kamandavańnia.
«U 8 hod ja sama ciahała dadomu vadu z kałodzieža, u 12 — vymušana pryniała ŭ maci rody» — historyja Lubovi Čubanavaj
Paśla armii maładyja narešcie ažanilisia. Hulali viasielle spačatku na małoj radzimie Niny Alaksandraŭny ŭ Hrynkach. Paśla — u Andrejevičach. Za šlubnaj biełaj sukienkaj z załatoj vyšyŭkaj niaviesta śpiecyjalna jeździła ŭ Hrodna: hety skarb jana zachoŭvaje da hetaha času. I heta pry tym, što para niadaŭna adśviatkavała 50-hodździe šlubu! Zapeŭnivajuć, što hety čas pralacieŭ niezaŭvažna: zdajecca, tolki ŭčora naradzilisia try dački, a tut užo i va ŭnuka Viktara svaja dačka Alesia.
«Kab stolki pražyć razam, treba adno na adnaho nie złavać. Prajšoŭ niejki čas — sastupaj i razmaŭlaj, inakš kanflikt zaciahniecca», — rajać Ivaniki.
Spadaryniu Ninu Pavieł Michajłavič da hetaha času nazyvaje «luboŭ maja».
Na piensiju jana vychodziła z pasady łabarantki ŭ škole. Jon — z pazicyi vajenruka i nastaŭnika VVK. Svaje zamaški nastaŭnikaŭ Ivaniki pieranieśli i ŭ siamiejnaje žyćcio: hučny kamandny hołas haspadara i ciapier padymaje ŭsich, chto lažyć na łožku daŭžej, čym treba. Navat na letnich kanikułach spadar Pavieł budzić usich dziaciej i ŭnukaŭ u 6 hadzin ranicy i raźmiarkoŭvaje abaviazki pa haspadarcy.
«Baćka sam pracaholik, i inšych vučyć być takimi ž», — raskazvajuć pra jaho dočki i ŭnuki. A jašče jon — hałoŭny zachavalnik ciapła ŭ domie: spadar Pavieł pastajanna začyniaje dźviery za ŭsimi, chto zabyvaje heta zrabić.
Historyja japanista Siarhieja i babuli Kłary, jakaja žyvie vyšyŭkaj, vieryć u narodnuju miedycynu i robić sełfi
Haspadar hetaha doma — sucelny pazityŭ. Na kožny vypadak žyćcia ŭ jaho znojdziecca vieršavany radok-pažadańnie kštałtu: «Kachaj, viesialisia, tancuj, zabudź pra hady dy harcuj!».
Ivaniki razvodziać kačak i koz, a jašče pčoł, miod jakich chutka razychodzicca pa šmatlikich svajakach. Praŭda, kali tut prablem niama, to na ptušku raz-poraz palujuć lisy i karšaki. Nie dapamahajuć navat staranna pradumanyja haspadarom pudziły.
U aharodzie haspadaroŭ cełaja kalekcyja voś takich pudziłaŭ.
Ale kali ŭsie naščadki źbirajucca razam, padčas kapańnia bulby, na Dzień siamji ci čarhovy jubilej, to dom abychodziać bokam usie miascovyja parušalniki spakoju. «My lubim kampaniju», — ščyra pryznajecca Pavieł Michajłavič (heta ŭ im havoryć były harmanist).
Stoł Ivanikaŭ zaŭsiody bahaty na raznastajnyja stravy. Asabliva dobra ŭ Niny Alaksandraŭny atrymlivajucca pirahi. Na viasielle ŭnuka jana svaimi rukami piakła karavaj.
Pakolki haspadary nie lubiać samotnaść, to marać pra papaŭnieńnie ŭ ich siamji: kab usie ŭnuki chutčej ažanilisia, i rod staŭ jašče bolš mahutnym.
Małaja častka siamji. Ivaniki z dačkoj, unukam z žonkaj i praŭnučkaj.
A jašče Ivaniki vielmi chočuć ažyvić stary dziedaŭ matacykł, na jakim niekali ŭsie razam vypraŭlalisia to ŭ les, to na rybu. Kab i praŭnuki mahli atrymać asałodu ad žyvapisnych miaścin Vaŭkavyščyny padčas ekskursii ź vietrykam.
Vy jašče nie ŭziali ŭdzieł u konkursie «Navučy babul rabić sełfi»? Samy čas. Nahadajem, što aŭtar (ci aŭtarka) najlepšaha fotazdymka atrymaje smartfony Samsung Galaxy A8 i Samsung Galaxy A8+.
Jak stać udzielnikam konkursu i novym hierojem publikacyj «Našaj Nivy», čytajcie tut.
