1. Chvościk maje być suchi.
2. U najlepšych kavunoŭ — skurka nasyčanaha koleru i nie miakkaja, nidzie nie hniłaja.
3. Plama na miescy, dzie kavun lažaŭ na ziamli, maje być žoŭtaja, a nie biełaja.
4. Kali vy pastukajecie abo paplaskajecie pa kavunie, huk maje być zvonki.
5. U razrezanym dobrym kavunie miakać nidzie nie źlipłaja, jana iskrycca krupinkami. Ale heta vy pabačycie ŭžo ŭdoma, pamyŭšy jaho. Ni za što nie razrazajcie kavun na sprobu, bo mikroby pry razrazańni pranikajuć u siaredzinu i imhnienna razmnažajucca ŭ sakavitym sałodkim asiarodździ.
6. Doma kaniečnie pamyjcie kavun vadoju z myłam. Namylcie dobra!
7. Kali razrezany kavun maje adcieńnie liłovaha koleru, nie ješcie jaho. Jon moža być nakołaty marhancoŭkaj dla koleru.
8. Mnohija ludzi, asabliva dzieci, kiepska reahujuć na «nitratnyja kavuny» — uźnikaje alerhija, žyvot balić. U kavunie ź pieraboram nitrataŭ, pierakormlenym uhnajeńniami, u miakaci sustrakajucca žaŭtavatyja zhuščanyja ŭčastki. Pražyłki ŭ miakaci taksama pry hetym majuć žoŭty koler. A jany ad pryrody majuć być tolki biełymi. Zdarovy kavun zaŭsiody iskrycca krupinkami, a pierakormleny chimijaj — bliščyć na śviatle. Praviarajem jašče i tak: kali apuścić kavałačak adrezanaj jahady ŭ šklanku z čystaj vadoj i jana pry hetym pamutnieje i nie afarbujecca ŭ ružovy ci čyrvony koler, značyć, kavun udały.
9. Kavun — heta nie tolki smačna. Heta jašče i pryrodnyja arhaničnyja kisłoty, kalij, žaleza, karacin, folijevaja kisłata, piekcin. Jon vyvodzić z arhanizma ščołačnuju maču i tamu źjaŭlajecca adnym z najlepšych ačyščalnikaŭ nyrak.
