Pa-pieršaje, «insult» Łukašenki čarhovy raz (ale hetym razam nadzvyčaj krasamoŭna) pakazaŭ, što dla mnohich biełarusaŭ lubyja spadzievy na pieramieny ŭ krainie ŭvasobilisia tolki ŭ adnym varyjancie — fizyčnym adychodzie dziejnaha kiraŭnika. Kali ŭ 90-ja ŭ razmovach «na kuchniach» jašče šeptam havaryli pra tajamničaha «snajpera», to ciapier mnohim apanentam Łukašenki zastałosia spadziavacca tolki na jahonaje kiepskaje zdaroŭje.
Zaŭvažcie, jak chutka skončylisia razmovy pra toje, ci pojdzie Łukašenka na ekanamičnyja i palityčnyja reformy, jakija asabliva aktyŭna vialisia adrazu paśla prezydenckich vybaraŭ 2015 hodu. Usio, daŭno ŭžo nichto nie abmiarkoŭvaje nijakich «reformaŭ». Navat razmovy pra «pierajemnika» ścichli — usie zrazumieli, što pakul ciapierašni kiraŭnik žyvy i adnosna zdarovy, pra pierajemnika (navat z tym samym proźviščam) možna nie zadumvacca.
Pa-druhoje, historyja z «insultam» jarka aśviatliła jurydyčnyja i arhanizacyjnyja prablemy z «tranzytam» ułady. Jak viadoma, kiraŭnik uradu ažyćciaŭlaje prezydenckija paŭnamoctvy ŭ vypadku vakansii pasady prezydenta ci niemahčymaści vykanańnia im svaich abaviazkaŭ. Ja kaliści pisaŭ, što paśla niekalkich premjeraŭ, jakich aktyŭna svatali ŭ pierajemniki (naprykład, Siarhieja Sidorskaha), Łukašenka nievypadkova pryznačyŭ kiraŭnikom uradu Andreja Kabiakova, jaki naradziŭsia nie ŭ Biełarusi, a tamu pavodle Kanstytucyi nia moža vyłučacca na vybarach u jakaści kandydata ŭ prezydenty, bo nie źjaŭlajecca «hramadzianinam pavodle naradžeńnia». Karaciej kažučy, Kabiakoŭ — toj premjer, u jakoha niama nijakaha asabistaha intaresu žadać, kab kresła prezydenta raptam vyzvaliłasia.
Andrej Kabiakoŭ.
Pa-treciaje, vidavočna, što infarmacyjnyja ataki na Łukašenku i jahonaje atačeńnie z uschodniaha boku ŭzmacniacca. Pakul nielha kazać pra šyrokamaštabnuju infarmacyjnuju vajnu, ale ŭžo možna nazvać heta partyzanskimi aperacyjami — bo viaducca jany nie častkami rehularnaj infarmacyjnaj armii, a dyversijnymi atradami kštałtu «Niezyharia». Adkul vynikaje, što vybary 2019-20 hodu nia buduć dla Łukašenki prościeńkaj farmalnaj prahułkaj, jak u 2015-m. I tema zdaroŭja, albo «zdaroŭja» kiraŭnika Biełarusi stanie adnoj z samych zručnych dla atak na jaho z samych roznych bakoŭ.
Čaćviortaje. Navat apanenty Łukašenki nastolki ŭžo zvyklisia ź jahonym isnavańniem, što ŭ ich uźnikaje (mahčyma, i zakanamiernaje, ale, na maju dumku, davoli niedarečnaje) pytańnie «A što budzie bieź jaho? A raptam budzie horš? A raptam nas Rasieja zachopić?»
Uładzimir Pucin i Alaksandar Łukašenka ŭ Miensku, 19 červienia 2018.
A što — z Łukašenkam pahrozy «zachopu» niama? Ci tak — pry Łukašenku Rasieja ŭ Biełarusi nie ŭsio jašče «zachapiła»? Abjektyŭnaja realnaść i ŭsia palityka apošnich 20 hadoŭ śviedčać, što ciapierašni kiraŭnik Biełarusi chutčej adpaviadaje formule «pahroza suverenitetu», a nie «harant suverenitetu».
Nu i nakont «a raptam stanie horš».. Nichto ž nie admaŭlaje — moža stać i horš. Usio ad nas samich zaležyć. Ale ž tut takaja dyjalektyka — biez Łukašenki moža atrymacca pa-roznamu: i horš, i lepš. A z Łukašenkam nijakich varyjantaŭ niama. Tolki dalejšaja stahnacyja.
