Biełaruski narod pavinien žyć ułasnym rozumam i nie dapuścić kiravańnia z-za miažy. Pra heta zajaviŭ siońnia Łukašenka ŭ Salihorsku.
Łukašenka zajaviŭ, što ŭłada budzie rabić usio, kab nie dapuścić u krainie majdanaŭ, a revalucyj, pierakanany jon, u Biełarusi być nie moža. «Limit revalucyj vyčarpali, bolš za toje — u nas revalucyjanieraŭ niama. A voś «majdanutych» u nas staje. Ale majdan nam nie patrebny: my bačym, da čaho heta pryvodzić — da razbureńnia krainy, — adznačyŭ Alaksandr Łukašenka. — Kamuści z boku heta treba: nachilić, asłabić, razhajdać, a potym prymusić rabić toje, što jany zachočuć».
Łukašenka pierakanany: padzialić biełaruski narod užo nie atrymajecca: «My za 25 hadoŭ užo pasprabavali, što takoje svaja dziaržava, svoj kavałak ziamli. My z hałavoj siabrujem, razumiejučy, što hety kavałak ziamli ŭžo nie stolki nam naležyć, kolki našym dzieciam. My tut adzinyja: hety kavałak ziamli pavinien zastacca našym dzieciam».
