Z Kupałaŭskaha teatra zvolnili 58 čałaviek: syšli ŭsie režysiory i vialikaja častka artystaŭ. Razam ź imi zvolnieny i mastacki kiraŭnik Mikałaj Pinihin.
«Zajavy na zvalnieńnie byli pa asabistym žadańni. Siońnia ich zadavolili.
Što adbyvajecca ŭ samim teatry, ja nie viedaju, nas nie puskajuć. Mnie ŭčora kazaŭ vachcior: vas puskać zabaroniena. Na ŭvachodzie taksama dziažuryła milicyja, — raspavioŭ Pinihin. — Ja razmaŭlaŭ z novym dyrektaram, jon narmalny čałaviek, jaki razumieje, što jaho časova pastavili. Dy i heta ž nie jon prymaŭ rašeńni, vy ž razumiejecie. Im kirujuć.
Ci sprabavali ŭłady niejak zachavać kalektyŭ, ja nie viedaju. Piersanalna sa mnoj nichto na hetuju temu nie havaryŭ».
Mikałaj Pinihin kaža, što nie škaduje pra zvalnieńnie.
«Apošnim časam teatr byŭ na padjomie, dobra hladač išoŭ… Ale ž što rabić. Takoje byvaje, — kaža ŭžo były mastacki kiraŭnik. — Kožny sam vyrašaŭ, što rabić. Nie było takoha, što mastacki kiraŭnik sychodziŭ i paciahnuŭ usich za saboj — nie. I Łatuška kazaŭ trupie: vy pavinny sustreć 100-hadovy jubilej, nie źviartajcie ŭvahu. Ale ja liču, što pastupiŭ pravilna, heta byŭ adziny mahčymy krok.
Što budu rabić dalej, pakul nie viedaju. Siońnia ja ŭ vioscy na Viciebščynie, adpačyvaju.
Adzinaje, što dakładna nie pajdu ŭ palityku. Nikoli hetym nie zajmaŭsia i nie chacieŭ. Navat kali byŭ Biełaruski narodny front, ja spačuvaŭ, ale nie ŭdzielničaŭ.
Ci nie płanuju ja adkryć svoj teatr? Heta što — mastackaja samadziejnaść? Amatarski kalektyŭ? Ja nie viedaju. Teatry za redkimi vyklučeńniami nie byvajuć pryvatnymi. Kali jany pryvatnyja, to heta papsa, prosta ludzi z kiepskim hustam zarablajuć na kvitkach: tak zvanaje demakratyčnaje mastactva. Bo teatr heta vielmi zatratnaja reč, tamu dziaržava i finansuje teatry».
