Ułady praciahvajuć i vajnu z pamiaćciu pra zabitych i skalečanych demanstrantaŭ. Štonoč ź miesca hibieli Tarajkoŭskaha ŭ Minsku kraduć kvietki. Zrezali aharodžy, na jakija ludzi viešali kvietki. A ŭčora piaskom z sollu zasypali nadpis pamiaci Tarajkoŭskaha na tratuary. Kali žychar susiedniaha doma pryjšoŭ ź vienikam, kab źmieści hety piasok, jaho paviazali. Uviečary, kali amapaŭcy pajechali, žychary kvartała sabralisia jašče raz i sol źmiali znoŭ.
Čałaviek, jakoha zatrymali ź vienikam, napisaŭ «Našaj Nivie», jak usio było.
«U navinie pra čałavieka, katory vyjšaŭ ź vienikam źmieści piasok z nadpisu «Nie zabudziem» na Puškinskaj, — ja.
Było tak.
Pryjšoŭ prybrać zasypany nadpis. Da majho prychodu ŭžo niechta jaho zbolšaha pačyściŭ. Ja pryjšoŭ sa ščotkaj i saŭkom. Mienš čym praz chvilinu da mianie padyšli supracoŭniki milicyi (dva lejtenanty i dva PPSaŭcy) i zapatrabavali syści, spasłaŭšysia, što ja nie maju prava prybirać, bo ja nie supracoŭnik kamunalnych słužb (a jak ža subotniki?!).
Na majo pytańnie, jaki zakon ja parušaju, adkazali što punkt 23.4 KaAP (Niepadparadkavańnie zakonnamu rasparadžeńniu ci patrabavańniu słužbovaj asoby pry vykanańni joj słužbovych paŭnamoctvaŭ). Na maju zaŭvahu, što nieabchodna spasłacca na punkt zakona, jaki ja parušaju, skazali, što pajedu ŭ RUUS.
Paśla majoj admovy pakinuć miesca, paklikali niejkaha čałavieka ŭ cyvilnym, jaki paŭtaryŭ toje samaje, što i lejtenant. Ja skazaŭ, što kali mnie nazavuć, jaki kankretna zakon ja parušaju, to ja hatovy syści. U advarotnym vypadku ja zastajusia. Na što mianie zabrali u RUUS.
Tam ja pravioŭ kala 50 chvilin. Pravieryli maju asobu, parazmaŭlali i adpuścili biez składańnia pratakoła.
Pierad tym jak adpuścić, pastrašyli, što adpraviać na Akreścina, potym hrazilisia «adp..dzić dubinaj» (pastavili na kaleni i zamachvalisia). Ale nie bili, tolki zamachvalisia. Skazali, što, kali jašče raz papadusia, tady nie paškadujuć. Što z «nami» «inakš jak siłaj nielha razmaŭlać».
