«U Minskim rajonie piaciora mužčyn paškodzili aŭto žonki milicyjaniera», — paviedamiła milicyja 29 vieraśnia. Apublikavali i videasiužet: mužčyny pakinuli svaje mašyny ŭ lesie, pryjšli piechatoju da doma milicyjaniera. Toje aŭto ablili farbaj, pazalivali dźviery mantažnaj pienaj, prabili koły.
Na videa zapisali i słovy adnaho z zatrymanych, adrazu paśla taho, jak jon trapiŭ u ruki milicyi. Źbity mužčyna ŭ kryvi kaža: «Pamyliŭsia palityčnymi pohladami».
Nazyvaje jon i svajo imia: Anton Bykoŭski, 38 hadoŭ.
Anton z žonkaj Darjaj žyvuć za horadam, majuć vialikuju haspadarku. Vyroščvajuć durnicy, hadujuć na prodaž sabak ekzatyčnaj parody Siba-inu, Anton jašče zajmajecca reptylijami, maje svoj nievialiki sierpientaryj. Akramia taho, jon pracuje dziciačym trenieram pa dziudo. Žonka Darja — prahramist-fryłansier. Para haduje dvaich dziaciej Darji ad papiaredniaha šlubu.
Anton i Darja
«Pozna ŭviečary 28 vieraśnia Anton kudyści pajechaŭ. Skazaŭ, što pa pracy, jość niejakija spravy. Ja zachvalavałasia, paprasiła, moža, nie varta jechać, ale jon apošnim časam mianie nie asabliva słuchaŭ. Bolš Antona ja nie bačyła», — raspaviadaje «Našaj Nivie» Darja.
U toj viečara Antona i jašče čatyroch mužčyn i zatrymali la mašyny žonki milicyjanta. Na nastupny dzień u dom Antona i Darji pryjšli z vobšukam.
«Pryjšli niedzie kala 6-7 viečara. Tady ja i daviedałasia, što zdaryłasia. Našu chatu i haspadarku ŭsiu pieraviarnuli padčas pieratrusu. Pakinuli tolki moj mabilnik, usiu astatniuju techniku zabrali, usie kampjutary i telefony, navat kampjutary i telefony dziaciej. Zabrali i moj noŭtbuk, ciapier ja nie mahu pracavać, — kaža Darja. — Znajšli 500 jeŭra — ich taksama zabrali. Skazali: radujsia, što nie zabirajem ciabie».
Videa sa źbitym Antonam, jakoje apublikavała milicyja, Darja ŭbačyła ŭžo pozna ŭviečary paśla pieratrusu.
«Ja nie ŭjaŭlaju, z kim jon byŭ. Moža, u telehram-kanałach štości pračytaŭ, ja nie viedaju. Padčas pratakoła hučali niejkija imiony tych mužčyn, jakija byli z Antonam, ale ja ich upieršyniu čuła. Heta nie niejkija blizkija siabry», — miarkuje Darja.
Padčas zatrymańnia Bykoŭskaha mocna źbili.
«Mnie pieradali jaho słovy. Dasłoŭna: «Mianie p***dzili jak tolki mahli i atrymlivali ad hetaha asałodu». Anton raskazaŭ, što spačatku sprabavaŭ źbiehčy, paśla zrazumieŭ, što nie atrymajecca i sam staŭ na kaleni i padniaŭ ruki. Supracivu nie akazvaŭ. Ale, kaža, jaho pačali bić šokieram, udaryli nahoj u hałavu. U tvar raspylili haz — vylili ceły bałon», — raskazvaje Darja.
Anton paśla zatrymańnia
Ciapier Anton u balnicy, u jaho prablemy ź ciskam i z vačyma paśla hazu. Lažyć u nieŭrałohii. Kala jaho pałaty kanvoj, čatyry čałavieki».
Ciapier Antonu Bykoŭskamu pahražaje da 6 hadoŭ pazbaŭleńnia voli za chulihanstva, jakoje ździejśniła hrupa asob.
«Raniej u jaho nie było prablem z zakonam, chiba tolki adnojčy zatrymali na mitynhu, dali štraf 28 bazavych. Jaho, praŭda, my pakul nie spłacili, bo hrošaj niama, — tłumačyć Darja. — Anton — prystojny čałaviek, dobry trenier, jaho lubiać dzieci i pavažajuć darosłyja. Čamu jon pajšoŭ tudy ŭ toj viečar, ja nie viedaju. Moža, jaho chtości padbiŭ ci jašče što…»
Ciapier, kaža Darja, da jaje źviartajecca šmat ludziej, prapanujuć dapamohu.
«Ale mnie ŭsio roŭna strašna, — kaža žančyna. — Strašna za svaju biaśpieku, strašna, što budzie dalej. Dy i banalna strašna znachodzicca va ŭłasnym domie: a raptam da nas znoŭ pryjduć?»
