«Mnie ciapier stolki ludziej telefanuje, kab zapisacca», — dzielicca viadomaja fitnes-dziva Natalla Navažyłava. Paśla taho, jak jana puściła da siabie treniravacca handbalistaŭ «Viciaź-Leon», jakich pazbavili zały, jaje kłub akazaŭsia ŭ centry ŭvahi.
Navažyłava raskazała, jak rasčaravałasia ŭ Łukašenku, čamu na vybarach była davieranaj asobaj Dźmitryjeva i ci nie baicca pravierak.
Fota Nadziei Bužan
«Pryjšła da Kraŭčanki pa jabłyčki i pačuła pra handbalistaŭ»
«Naša Niva»: Handbalisty sami da vas paprasilisia ci vy im prapanavali zału?
Natalla Navažyłava: Ja prapanavała. U mianie Andrej Kraŭčanka, srebrany pryzior alimpijskich hulniaŭ, — susied pa leciščy. Ja zajšła da jaho ŭ hości pa jabłyčki, sok cisnuć, a tam siabry z supolnaści SOS.by byli i jakraz pra hetu situacyju raspaviali. Kažu: zała pustaja, prychodźcie. Navat budu rada, a to ŭ nas babskaje carstva (uśmichajecca).
Fota z fejsbuka kłuba «Viciaź-Leon»
Praz karanavirus kłub praktyčna pustavaŭ. Ja zrabiła dla ich asablivyja ŭmovy. Tak atrymałasia, što jak tolki źjavilisia pryhožyja spartyŭnyja chłopcy-asiłki, adrazu šmat dziaŭčat u trenažornaj zali stała.
Ale kłubu ŭsio jašče patrebna hulniavaja zała, šukajuć varyjanty.
«Naša Niva»: Vy ž razumiejecie, što paśla takoj salidarnaści da vas mohuć pryjści z pravierkami?
Natalla Navažyłava: A kali handbalisty pojduć u łaźniu paparycca, tudy taksama pryjduć z pravierkami? Ludziej što, nielha puskać? Ja ŭ kłub zaprašaju absalutna ŭsich. I zamiežniki zajmajucca, u tym liku kitajcy, choć viasnoj kazali: kitajcaŭ nie kličcie, jany tut karanavirus raspaŭsiudžvajuć.
Staŭleńnie da kłuba «Viciaź-Leon» u mianie asablivaje, bo heta ludzi, jakija niezasłužana byli pazbaŭleny miesca treniroŭki. Tak nie robiać. Ja baču, što da astatnich spartoŭcaŭ takoje ž staŭleńnie. Takija pavodziny kiraŭnikoŭ — parušeńnie spartovaha braterstva.
«Naša Niva»: Jak vy ŭsprymajecie, što na spartoŭcaŭ cisnuć za ich palityčnuju pazicyju?
Natalla Navažyłava: U mianie takaja ž pazicyja — ja suprać hvałtu. Ja dobra viedaju frystajlistaŭ — z Kaziekam i Daščynskim my naohuł u adnoj zale kaliści na batucie zajmalisia. Heta ludzi, jakija prynosili załatyja miedali, z honaram nasili dziaržaŭny ściah. Čałaviek maje prava vykazać svaju pazicyju, heta zapisana ŭ Kanstytucyi.
Spartoŭcy takoha ŭzroŭniu, jak Ramanoŭskaja i Kraŭčanka, nie pavinny vykidacca jak niepatrebnaje śmiećcie. Chto budzie pradstaŭlać Biełaruś na spabornictvach? Dziakujučy spartoŭcam śviet bolš daviedaŭsia pra našu krainu.
Ja nie razumieju takoje staŭleńnie kiraŭnictva: jak možna rabić spartoŭcaŭ raźmiennaj manietaj? Heta naš załaty fond.
«Ja rasčaravałasia ŭ prazrystaści sistemy, kali bałatavałasia ŭ deputaty»
«Naša Niva»: Na hetych vybarach vy stali davieranaj asobaj Andreja Dźmitryjeva. Čamu?
Natalla Navažyłava: Ja ŭ «Havary praŭdu». Naša žanočaje siabroŭstva z Taćcianaj Karatkievič pierarasło ŭ cikavaść da hetaha ruchu. Mnie padabałasia ich pazicyja, ich płan, pieradvybarčaja kampanija Andreja Dźmitryjeva. I toje, što zaraz prachodziać sustrečy ŭ dvarach — heta jakraz toje samakiravańnie, za jakoje my stolki ŭ «Havary praŭdu» zmahalisia. A tut jano samo arhanizavałasia.
«Naša Niva»: Vam Taćciana Karatkievič nie prapanoŭvała iści ŭ prezidenty ad ruchu?
Natalla Navažyłava: U mianie byŭ vopyt vosieńniu z bałatavańniem u deputaty. I ja absalutna rasčaravałasia ŭ prazrystaści našaj sistemy. Ja sama asabista sabrała ŭsie podpisy, padčas hetaha sustrakała błohiera Masłoŭskaha, jašče niejkich ludziej.
Ale ad našaj pryhažuni Maryi (Maryja Vasilevič była praŭładnaj supiernicaj pa Kalvaryjskaj akruzie — «NN») nie bačyła nikoha. A prychodziačy ŭ kvatery da nastaŭnikaŭ, čuła: my nie možam vas padtrymać, nas u škole sabrali, kab my padpisalisia za Maryju.
Ja, kaniečnie, była šakavanaja, ličyła, što jość niejkaja sumlennaść u adnosinach da ludziej chacia b na takim uzroŭni. Ale ja pamylałasia. Dla mianie heta byŭ vialiki vopyt.
Ja čałaviek spartyŭny, nikoli nie viedała, što takoje cisk, a paśla miesiaca chadžeńnia pa svajoj akruzie mianie dvojčy zabirała chutkaja. Ja zanadta blizka ŭsio da serca prymaju.
A prezidenckaja pasada… Heta ž nie hulni. Tudy musić iści čałaviek, jaki choča pracavać u hetym kirunku, razumieje, jak pracuje dziaržava, jaki viedaje dźvie-try movy, z dobraj bijahrafijaj, bekhraŭndam na mižnarodnym uzroŭni, siamjoj mocnaj.
Paśla ŭsiaho ja ŭpeŭniena, što prezidentam krainy musić stać žančyna. Ja b za žančynu hałasavała. Mnie zdajecca, što mužčyny pastajanna vajujuć. I ciapier znoŭ suprać našych pacanoŭ hvałt učynili. Žančyna svaich dziaciej bić nie budzie i na vajnu nie adpravić.
«Naša Niva»: Na miescy Dźmitryjeva vy b na vybarach abjadnalisia ź Cichanoŭskaj?
Natalla Navažyłava: U «Havary praŭdu» była inšaja pazicyja da hetaj situacyi. Dźmitryjeŭ nie raz adkazvaŭ na hetyja pytańni.
«Naša Niva»: A što dumajecie pra maŭčańnie deputataŭ? Praktyčna nichto ź ich nie asudziŭ hvałt u žniŭni.
Natalla Navažyłava: Mnie zdajecca, jany bajacca. Ludzi atrymlivajuć zarobak i nie chočuć stracić miesca. I ŭ čynoŭnikaŭ strach. Dziaržava zahnała ludziej tak, što jany bajacca słova skazać.
«Maim baćkam pa 90 i jany chodziać na maršy piensijanieraŭ»
«Naša Niva»: Vy raniej časam chvalili Łukašenku: maŭlaŭ, navioŭ paradak paśla 90-ch, sapraŭdny mužčyna. Čym jon vam padabaŭsia?
Natalla Navažyłava: Ja dakładna nie pamiataju. Mahčyma, tym, što jon sportu ŭvahu nadavaŭ. Mnie heta blizka, tamu i začapiła. Jon staŭ i na łyžach jeździć, i ŭ chakiej hulać.
Byli niejkija nadziei, bo čałaviek abiacaŭ situacyju palepšyć. Ale prajšoŭ čas, i atrymałasia, što nie tolki ŭ mianie jość pytańni, rasčaravańnie.
«Naša Niva»: Što źmianiłasia?
Natalla Navažyłava: Mahčyma, jon stamiŭsia. Jon nie čuje narod. Na maršy chodziać architektary, inžyniery, piśmieńniki, daktary. Nie ałkaholiki, nie prastytutki, nie narmakany — adukavanyja ludzi. Nu nie moža takaja kolkaść pamylacca.
Usie pytańni praz vybary. Viedaju, što i na našym učastku byli parušeńni. Ja vielmi była ździŭlena, kali nie zaprasili naziralnikaŭ z-za miažy: kali ŭsie za ciabie, to pakažy, što ŭsio ŭ paradku, usio adkryta. A tut my siadzieli jak ptuški na łavačcy i jaŭku fiksavali — nu heta ž nienarmalna.
«Naša Niva»: U vašym akružeńni zastalisia ludzi, jakija padtrymlivajuć Łukašenku?
Natalla Navažyłava: Nie.
Nu kali maim baćkam pa 90 i jany chodziać na maršy piensijanieraŭ, pra što kazać?
U maim akružeńni jość ludzi, jakija zajmajuć niejtralnuju pazicyju — ja ich taksama razumieju. U ich, mahčyma, jość, što hublać.
Naohuł, kali ŭ mianie na pracy niešta nie idzie, to nie supracoŭniki vinavatyja, a ja niapravilna arhanizavała praces. Kali narod aburajecca i choča pieramien, značyć, niešta ŭ karaleŭstvie nie zusim narmalna — treba iści i razmaŭlać. A ŭžo dva miesiacy napružanaja abstanoŭka ŭ Biełarusi, nichto nie moža pracavać spakojna. I heta ni da čaho dobraha nie viadzie, aproč taho, što syplecca kraina.
«Naša Niva»: Što adčuvajecie, hledziačy na maršy?
Natalla Navažyłava: Radasna, što narod naš saśpieŭ. Heta jak ciažkija rody. Hramadstva razzłavałasia, ale choča vyrašać pytańni mirnym šlacham. Biełarusy ž upartyja: kali nam treba apracavać ziamlu da zachodu sonca, to my zrobim heta. Ja baču rašučych ludziej i ich žadańnie nie spyniacca.
Heta ŭžo jak praca — hulać pa niadzielach. Ludzi adno adno padtrymlivajuć, ja sama časam starykoŭ dadomu padvodžu.
«Naša Niva»: A strach być zatrymanaj jość u vas?
Natalla Navažyłava: Absalutna nie. Ja ž vyrasła na filmach «Dobraachvotniki», «Maładaja hvardyja». Kali ty ŭpeŭnieny, što maješ racyju, to raźviarnucca niemahčyma.
«Naša Niva»: Niastrašna navat paśla zajavy MUS pra hatoŭnaść užyvać bajavuju zbroju?
Natalla Navažyłava: Nu voś heta ja jašče asensoŭvaju. U mianie takoje adčuvańnie, što nam abjavili vajnu. Pa piensijanierach buduć stralać? Pa svaich maci i babulach? Voś heta strašna. Ja kali pačuła — u mianie muraški pa ciele. Spadziajusia na razvažlivaść kiraŭnictva krainy. Chaciełasia b skazać, kab nie dapuścili pamyłki.
