Juryj Drek
Na Juryja, jaki pracuje ŭ adnoj ź lahistyčnych kampanij, zaviali spravu pa č. 1 art. 339 Kryminalnaha kodeksu («Chulihanstva»), paviedamlaje «Radyjo Svaboda».
Dziaržabvinavaŭca zaprasiŭ dla jaho 1 hod «chimii» z nakiravańniem ŭ papraŭčuju ŭstanovu. Vyrak budzie ahučany 11 sakavika.
Paciarpiełymi pa spravie prachodziać šeść supracoŭnikaŭ vydavieckaha doma «Biełaruś siehodnia», što źjaŭlajecca ŭstanovaj Administracyi prezydenta, — Michaił Labiedzik (pieršy namieśnik dyrektara — hałoŭnaha redaktara vydavieckaha doma «Biełaruś siehodnia»), žurnalisty Andrej Mukavozčyk, Ludmiła Hładkaja, Dźmitry Krat, Raman Rudź i kiraŭnik upraŭleńnia materyjalnaha zabieśpiačeńnia.
Pavodle advakata abvinavačanaha, jak paciarpieli hetyja ludzi, pakul niezrazumieła.
Spravu razhladaje sudździa Alaksandar Voŭk. Na praces nia trapili kala dziesiaci siabroŭ Juryja, bo ŭ zali nie chapiła miescaŭ: zapuścili tolki šaścioch paciarpiełych i čatyroch svajakoŭ.
«Jaho zatrymańnie było zroblena vierałomna»
Pavodle žonki padsudnaha Lubovi, supracoŭniki hazety «SB. Biełaruś siehodnia» paličyli siabie źniavažanymi, choć płot, na jakim byŭ zrobleny nadpis, naležyć budtrestu. Jana kaža, što spłaciła budtrestu materyjalnuju škodu — 2,5 rubla. A taksama 50 rubloŭ hazecie — za toje, što jaje supracoŭniki nabyli balončyk šeraj farby i sami zafarbavali nadpis.
«Ja liču, što ich nichto nie prasiŭ heta rabić. Kali jon užo byŭ, to niachaj by i zastavaŭsia. Ale navat dźviuch hadzin nie prajšło, jak jany ŭsio zamazali», — skazała Luboŭ.
Abvinavačańnie jana ličyć absurdnym.
«Tut niama kryminalnaj spravy, — kaža Luboŭ. — Toje, što adbyvajecca, dla mianie heta pravavy defołt. Jon pryznaŭ vinu, ale nastupstvy niesuvymiernyja. Bo za nadpis na płocie nikoli nie dajecca kryminalny artykuł. Absurd u našaj krainie i ŭ hałovach».
Nadpis Juryj zrabiŭ 23 vieraśnia, u dzień inaŭhuracyi Alaksandra Łukašenki.
Pavodle Lubovi, płot znachodzicca kala ofisa na vulicy Chmialnickaha 10, dzie pracuje Jury.
«Hanak ofisa vychodzić adrazu na hety płot. Tam minaki pastajanna raskidajuć butelki, vyryvajuć kvietki, pišuć hrafici. Na hetym płocie zaŭsiody jość niejkija nadpisy. Ciapier usio taksama raśpisana, — kaža žonka Juryja. — U vydavieckaha doma — susiedni budynak, pa adrasie Chmialnickaha, 10a («Dom presy»). Heta nadpis nie kranaje ich budynka i nia bačny im. Ale čamuści jany pryniali jaho ŭ svoj adras, abrazilisia».
Juryja Dreka zatrymali 12 studzienia. U hety ž dzień zrabili pieratrusy na kvatery, potym u ofisie i na kvatery baćki ŭ Horadni.
«Jaho zatrymańnie było zroblena vierałomna. Muža vymanili z kvatery ŭ adnoj pižamie, čakali la padjezda i zatrymali. Patelefanavali, kab prybraŭ svoj aŭtamabil, jaki pieraškadžaje prajezdu śmiećciavoza. Muž vyjšaŭ, i jaho zatrymali. U hety dzień było šmat zatrymanych, niejkaja abłava».
U aŭtamabili znajšli bieł-čyrvona-bieły ściah i numar hazety «Narodnaja Vola».
«Śledčaja vielmi ŭzradavałasia, kali znajšła hetuju hazetu, sfatahrafavała i pierapisała nazvy ŭsich artykułaŭ u numary. U spravie heta idzie jak rečavy dokaz. I ŭ spravie niama adkazu, jak adnosicca hety ściah, hazeta, fatazdymki ź mitynhaŭ da chulihanstva», — skazała Luboŭ.
Spačatku Juryja źmiaścili ŭ izalatar na Akreścina, a potym pieraviali ŭ Žodzina.
«Nadpis zrobleny ŭ ciažkija dni»
Pavodle Taciany, jakoj udałosia trapić na praces, paciarpiełyja z hazety «SB. Biełaruś siehodnia» kazali ŭ sudzie, što jany spałochalisia hetaha nadpisu i ŭspryniali jaho jak pahrozu na svoj adras.
«Naprykład, Hładkaja kazała, što za jaje pazycyju joj nibyta pahražali, kalehu padpalili mašynu, telefanavali, pisali, ich źviestki trapili ŭ telehram-kanały. A Mukavozčyku abmalavali dom, a kali jon ubačyŭ hety nadpis na płocie viečaram, kali išoŭ z pracy, to ŭ jaho padkasilisia nohi», — kaža Taciana.
Materyjalnych pretenzij da Juryja jany nie zajavili, ale niekatoryja kazali, kab abvinavačanaha pakarali stroha.
Jury skazaŭ u sudzie, što nadpis byŭ zrobleny ŭ ciažkija dni. Jon skazaŭ, što na hanku jaho ofisa nieviadomyja jaduć, pjuć piva, pakidajuć kubački, niedakurki i śmiećcie. Jon rabiŭ zaŭvahu hetym ludziam i ŭ toj dzień. A ŭviečary vyjšaŭ i znoŭ ubačyŭ śmiećcie. Dastaŭ z aŭto balončyk z farbaj (farbavaŭ im na leciščy łaŭku) i zrabiŭ nadpis nasuprać hanku ofisa. Potym viarnuŭsia, chacieŭ niešta zafarbavać, ale ŭ balončyku skončyłasia farba.
«Nasamreč hazetu «SB. Biełaruś siehodnia» nichto nie čytaje i nichto nie chacieŭ niešta adrasavać hetaj hazecie, bo jany nia majuć nijakaj vahi, — kaža Taciana, — Tam na płocie ciapier užo paru miesiacaŭ znachodzicca vyjava čelesa i nadpis «Zhali vusy», i heta nikoha nie biantežyć».
«Stolki ludziej aryštavali ni za što»
Baćka paciarpiełaha žyvie ŭ Horadni. Jon skazaŭ, što nie razumieje, čamu sudziać syna za nadpis na płocie.
«Znajšli prablemu, nia baču prablemy. Da mianie ŭ kvateru ŭvarvalisia śledčyja z vobšukam, pieraviarnuli ŭsio na śviecie, napužali mianie. Jany tam ničoha nie znajšli, aproč dziciačych ałoŭkaŭ, — kaža baćka. — Stolki ludziej aryštavali ni za što. Łukašenka ž nia viečny čałaviek, u jaho try syny. Heta moža viarnucca bumeranham. Turmy pierapoŭnienyja, za heta pavinna być soramna prezydentu», — kaža baćka abvinavačanaha Juryja Dreka.
