Anton Matolka. Fota Dźmitryja Bruško
Pa jaho słovach, zaviadzieńnie kryminalnaj spravy nie stała dla jaho niečakanaściu. Ź vieraśnia da jaho pastupali paviedamleńni ab tym, što ŭ bankach zapytvajuć źviestki ab ruchach na rachunkach, a pry dopytach zatrymanych uspłyvała jahonaje proźvišča.
Jon raspavioŭ, što vyjechaŭ ź Biełarusi 9 lipienia na prośbu siabroŭ i kaleh, jakija aścierahalisia jahonaha zatrymańnia, jak heta adbyłosia ź inšym błohieram, Iharam Łosikam.
Matolka adznačyŭ, što adna z asnoŭnych pryčyn, pa jakoj jon praktyčna nikoli nie zaklikaŭ ludziej da vychadaŭ na vulicu, — heta toje, što jon sam nie znachodziŭsia ŭ Biełarusi.
«Tamu ja abraŭ zadaču z raspaŭsiudžvańniem infarmacyi, rasśledavańniami i zboram insajdaŭ (z nastupnaj ich vieryfikacyjaj). I budu praciahvać heta rabić. Ja hatovy adkazać za ŭsie svaje dziejańni pierad sudom», — napisaŭ Matolka ŭ svaim telehram-kanale, adznačyŭšy, što «heta budzie abjektyŭny i niezaležny sud u novaj Biełarusi».
Błohier taksama skazaŭ, što robić usio dla taho, kab chutčej viarnucca na radzimu.
