Nadzieja Bužan, fota Viktoryi Hierasimavaj
«Volha, zdavałasia, była natchnionaja. Padyšoŭ čas vyzvaleńnia, a Paŭła ŭsio nie było. U niejki momant jana vyrašyła padyści da dźviarej i spytać pra jaho. I ja vyrašyła prasačyć za joj.
Ja zaŭsiody dziŭlusia takim mocnym ludziam, jak Volha. Jana ŭ niaprostym emacyjnym stanie, bo za kratami jaje muž, vakoł kuča žurnalistaŭ — a jana spakojna da ŭsich pastaviłasia. U niejki momant Volha pierastała źviartać na nas uvahu, bo jaje dumki byli zaniaty inšym.
Hety zdymak prosty pa svajoj formie, ale intuityŭna fatohrafy adčuvajuć, kali atrymlivajecca dobry kadr. Mianie začapiła i sama historyja, jakaja staić za im, — maleńkaja, ale mocnaja žančyna, jakaja čakaje muža.
Mnie zdajecca, atrymałasia simvaličnaje fota. Jano pakazvaje toje, što mnohija biełarusy paśla pratestaŭ čakajuć svaich blizkich z turmaŭ».
