«Ale my pavinny pamiatać, što naša zadača — nie dać pavieryć sabie i cełamu śvietu, što vypuścić niekalki čałaviek — heta ŭžo rašeńnie kryzisu i dyjałoh z narodam. Naša zadača — vyzvalić usich źniavolenych pa palityčnych matyvach. Heta navat nie 630 čałaviek sa śpisaŭ pravaabaroncaŭ — heta tysiačy ludziej, bieź viny zatrymanych i asudžanych. My nie dapuścim torhu ich losami.
My nie dapuścim imitacyi vychadu z kryzisu, bo my viedajem, jak vyhladaje sapraŭdny vychad ź jaho: heta svaboda ŭsim nievinavatym i novyja vybary,
— nahadała palityk. — I ŭ našaj kamandy ŭžo hatovyja rašeńni, jak pravieści reabilitacyju i arhanizavać prazrystyja vybary za 60 dzion.
A ciapier, darahija biełarusy, naša z vami zadača — nie dać siabie padmanuć. My ŭžo prajšli doŭhi šlach da svabody — i zmožam dajści da pieramohi tolki razam, z adzinaj pazicyjaj. Navat kali vyjduć dziasiatki, sotni ludziej, za kratami zastajucca tysiačy — i my nie pojdziem na kampramisy, nie dapuścim nijakich ździełak z režymam, nie paviadziomsia na iluziju vyzvaleńnia.
Pamiatajecie: chatniaja chimija, padpiska ab niavyjeździe, chatni aryšt abo lubaja abmiežavalnaja miera — heta nie svaboda. Pakul čałaviek całkam nie reabilitavany, jon usio jašče zakładnik. U zakładnikach jaho baćki i dzieci, kalehi i siabry, jakich prymušajuć maŭčać, šantažujučy jaho aryštam.
Pakul usie niavinnyja ludzi nie vyjšli z turmy — heta torh, a nie pieramieny. Bo toje, što adbyvajecca ŭ našaj rodnaj krainie — heta teror, a ŭ jaho nie byvaje adlihi.
Tamu my z vami pavinny być nastojlivyja i paśladoŭnyja. I tady razam my zmožam damahčysia svabody dla ŭsich», — zaznačyła Śviatłana Cichanoŭskaja.
