Ilustracyjnaje fota
Nasta chadziła na akcyi, vyviešvała ściah sa svajho akna. A z bazy «kibierpartyzan» daviedałasia, što na jaje pryjšło ŭ milicyju ažno 7 danosaŭ.
«Na dvarovyja imprezy danosaŭ nie było»
«Mienavita hetych ludziej ja nie viedaju. Adna žančynka — susiedka pa padjeździe. Miarkuju, što heta jana niekalki razoŭ zvaniła ŭ ŽES i pahražała vyklikać milicyju za nalepki ŭ padjeździe, i adzin raz pryjechaŭ bus z AMAPam, ale mnie paščaściła — heta było, zdajecca, 25-ha, na śviata. My ŭklučyli muzyku, vyviesili ściah i pajšli ŭ kramu, kab jašče zdalok palubavacca. Ale ŭ hety viečar damoŭ nie daviałosia viarnucca, šukali mianie pa ŭsim rajonie, tamu načavała ŭ siabroŭki», — pryhadvaje dziaŭčyna.
Zrešty, usie hetyja danosy Nasta nazyvaje «drabiazoj».
«Na dvarovyja śviaty danosaŭ niama. Na našych śviatach zaŭsiody było bahata dziaciej, roznaha smačnaha i, akramia muzykaŭ, jašče roznyja adukacyjnyja mierapryjemstvy. Dziakujučy mienavita dvarovym śviatam my pašyryli ŭ niekalki razoŭ svoj čat. I heta było vielmi kruta! Padumała, što kolki našych ludziej u čacie! U paraŭnańni z hetym tyja danosy — drabiaza», — miarkuje Nasta.
Adzin raz susied dziaŭčyny vyklikaŭ na jaje milicyju, ale tady jana paśpieła ŭciačy.
«Unačy my rabili murał, a susied vyklikaŭ u hetuju noč milicyju. My ŭsio paśpieli, ja viarnułasia dachaty i z akna pabačyła, jak pryjechała milicyja. Dyk u hetaha mužyka-jabaćki doŭhi čas visieŭ čyrvona-zialony ściah, a potym jon jaho źniaŭ. Dumali — kab paprać, ale dahetul jaho nie viartaje», — kaža Nasta.
«Jość razumieńnie, što rabić dalej»
Na dumku Nasty, danosy — pakazčyk taho, što biełarusy nie pamiatajuć pra stalinskija časy i pra Kurapaty.
«Danosy — dobry pakazčyk taho, što biełarusy (dziakujučy ŭ tym liku dziaržaŭnaj palitycy) nie zrabili pracu nad pamyłkami. Jak u svoj čas zrabili niemcy. I heta jak jašče adzin dokaz, što ŭ novaj krainie pierad nami staić bahata zadač, adna ź jakich — raspaŭsiud pamiaci pra Kurapaty, pra represii. I voś užo heta budzie adzin z abaviazkovych punktaŭ u majoj dvarovaj dziejnaści. Nie raźličvaju na toje, što pryjduć hetyja zdradniki i štości zrazumiejuć, ale ichnija dzieci i ŭnuki, jak u škołach, tak i ŭ dvary, pryniasuć heta damoŭ», — razvažaje dziaŭčyna.
Nasta kaža, što ŭ jaje «jość pazityŭny nastroj i razumieńnie taho, što treba rabić».
«Bahata siabroŭ vymušanyja byli źjechać. Ad hetaha trochu sumna. Ahulna, moža, takoje adčuvańnie i składajecca — mała aktyŭnaści. Navat niekatoryja kažuć, što nie chapaje tryhieru. Ale ŭ našaj supolnaści jość peŭnaje bačańnie, što treba rabić, što treba ludziam (bahata razmaŭlajem z roznymi ludźmi) i jak pavinny dalej razhortvacca padziei. Tamu, niahledziačy ni na što, u nas vielmi pazityŭny, enierhičny nastroj!» — padsumoŭvaje Nasta.
