Fota: depositphotos.com
Instynktyŭna ludzi, čyj prafiesijny status traplaje pad udar, fiksujucca na pośpiechach u toj śfiery, dzie spravy iduć lepš. Kali ŭ ich jość dzieci, u momanty kryzisu jany ź niepraparcyjnym impetam tranślujuć usiamu śvietu dasiahnieńni dziaciej.
Prablema ŭ tym, što ludzi žyvuć ź pierakanańniem, nibyta pośpiech i bahaćcie mahčymyja tolki praz achviaru: niešta ŭ kultury niezaŭvažna pierakonvaje nas, što, kab dabicca karjernaha rostu, daviadziecca achviaravać časam ź siamjoj dy adnosinami ź blizkimi i siabrami. U hetyja ž śfiery žyćcia my ŭciakajem ratavacca, jak tolki niešta idzie nie tak na pracy (a ŭ kavidnyja časy heta asabliva aktualna). Časam nanosiačy škodu samim dzieciam dy i sabie pry hetym.
U daśledavańni «Pieraklučeńnie statusaŭ» Eniet Kiejnien raskazvaje pra niekalki ekśpierymientaŭ, jakija padmacoŭvajuć hetuju teoryju. Naprykład, jana praanalizavała 113 bampieraŭ mašyn, pryparkavanych la adnaho prestyžnaha kłuba ŭ šviejcarskim harnałyžnym kurorcie Kran-Mantana.
Na elitnych mašynach amal nie było nalepak, a voś na zvyčajnych mašynach — samyja roznyja pasłańni śvietu: ad taho, što kiroŭca zajmajecca ekstremalnymi vidami sportu, da taho, što ŭ kiroŭcy ŭ pryncypie jość dzicia (viadomy malunak dziciačaj nahi sa słovami «dzicia ŭ mašynie»).
Žadańnie pavysić samaacenku, chvalačysia dasiahnieńniami dziaciej, ułaścivaje i mužčynam, i žančynam u adnolkavaj stupieni. I tyja, i tyja dachodziać da prykraj apantanaści.
Niechta biehaje kala futbolnaha pola, dapamahajučy dziciaci paradami — kudy bić. Niechta pierahružaje dzicia akademičnymi zaniatkami i dadatkovymi ŭrokami. Niechta hanić u kamientarach ci baćkoŭskich čatach «pierakusy», jakija inšyja mamy źbirajuć svaim dzieciam: maŭlaŭ, nadta vostryja ci nadta salonyja, a voś ja svajo dzicia lublu bolš, tamu prykładaju bolš vysiłkaŭ, kab sabrać pravilnuju ssabojku!
Pry hetym žadańnie pavysić svaju kaštoŭnaść tak zaścić vočy, što baćki zabyvajuć pra hałoŭnaje: najlepš z baćkoŭstvam spraŭlajucca tyja, u kaho dzicia ščaślivaje, vyrastaje samastojnym, umieje i choča siabravać ź inšymi ludźmi, padkreślivaje prafiesar psichałohii Kalifarnijskaha ŭniviersiteta Ros Tompsan.
Daśledčyki taksama nahadvajuć, što nie varta hladzieć na žyćcio, jak na apazicyju «karjera — siamja». Zaŭsiody dobra pamiatać, što suciašeńnie možna znajści i ŭ inšych zaniatkach. U žyćci dakładna jość chacia b niekalki śfier pa-za pracaj i siamjoj, dzie kožny moža adčuć siabie paśpiachovym i značnym.
