— Viedajučy mianie, žonka, kaniešnie, zdahadvałasia, što ja ŭčyniu niešta padobnaje. Pieršuju dačku Danaju ja taksama zabiraŭ z muzykaj. Adzinaje, pra što prasiła Śviatłana, kab ja nie ciahnuŭ šmat narodu, bo jana ŭ mianie spakojnaja i nie publičnaja, — raskazaŭ małady tata žurnalistu.
U vyniku ŭ dzień vypiski na pryčepie pad radzilniu pryvieźli pijanina, dałučylisia siabry Dzimy ź inšymi muzyčnymi instrumientami.
Saksafanist śpiecyjalna pryjechaŭ ź Minska, a barabanščyk pryjšoŭ z pracy padčas svajho abiedu, pajhraŭ, a paśla znoŭ pabieh na pracu.
Pieśniu, jakuju praśpiavaŭ Dźmitryj Śviatłanie, była napisanaja dla jaje vosiem hod tamu, kali maładyja ludzi tolki paznajomilisia.
— Na kožnuju važnuju dla našaj siamji datu ja śpiavaŭ hetuju pieśniu i prosta dadavaŭ novy kuplet. Na hety raz praśpiavaŭ pra toje, što ŭ nas naradzilisia dźvie dački.
Pa słovach mužčyny, ludzi, jakija vypadkova akazalisia pobač padčas vypiski, reahavali vielmi pazityŭna. Šmat chto naziraŭ za ŭsim praz vokny.
— Ja chvalavaŭsia, što nie daduć u budynku žanočaj kansultacyi razietku, kab padklučyć aparaturu, ale zahadčyca skazała, što jany lubiać takija mierapryjemstvy, i dazvoliła. A taksama mnie dali kresła, — raskazaŭ Dźmitryj.
… Ciapier u siamji hadujucca dźvie dačuški — Danaja, jakoj hod i dziesiać miesiacaŭ, i novanarodžanaja Daryna.
