«Ja ŭžo hatovy byŭ, kab ludzi abrali svajho novaha čałavieka. Možna było nie iści na hetyja vybary, ale ja pastupiŭ, daruj za niaścipłaść, hienijalna. Da vybaraŭ publična ja skazaŭ: viedajecie, ja nie mahu nie iści na hetyja vybary. Kali raptam niešta zdarycca (vajna, pieraviernuć krainu i inšaje), i ja nie pajšoŭ na ich, i paśla vybaraŭ heta adbudziecca, vy ž mianie abvinavacicie, što ja źbieh, ja bajaźliviec. Słuchaj, ja jak u vadu hladzieŭ», — skazaŭ Alaksandr Łukašenka.
Pa słovach palityka, jon u toj situacyi vyrašyŭ bałatavacca «nie tamu što vialiki, a tamu što abaraniaŭ svaju spravu».
Pry hetym Łukašenka śćviardžaje, što ŭłady nie falsifikavali vybary.
«Dobra, što ja pajšoŭ na hetyja vybary. Prabač mianie za niaścipłaść, heta vyratavała Biełaruś. Nie tamu što ja dyktatar», — dadaŭ Łukašenka.
