Jeŭrapiejski sud pa pravach čałavieka (JESPČ) zabaraniŭ Polščy vydvarać nazad u Biełaruś mihrantaŭ, jakija ŭžo znachodziacca na polskaj terytoryi i źviarnulisia ŭ sudovy orhan. «U bolšaści zvarotaŭ pazoŭniki zajaŭlali, što znachodziacca na polskaj terytoryi, i prasili, kab ich nie vydvarali ŭ Biełaruś. Sud prymianiŭ praviła 39 (rehłamienta JESPČ) i pastanaviŭ, što zajaŭniki nie mohuć być vydvaranyja z Polščy, kali jany faktyčna znachodziacca na polskaj terytoryi», — havorycca ŭ paviedamleńni pres-słužby JESPČ, apublikavanym u paniadziełak, 6 śniežnia.
U pres-słužbie ŭdakładnili, što z 20 žniŭnia pa 3 śniežnia ŭ JESPČ pastupiła 47 zvarotaŭ pra ŭžyvańnie zabieśpiačalnickich mier ad 198 mihrantaŭ. Pry hetym u 44 zvarotach zajaŭniki pakazvali, što znachodziacca na terytoryi Polščy i prosiać mižnarodnaj abarony. Jašče adzin zvarot byŭ padadzieny suprać Łatvii i dva suprać Litvy. Pa zvarotach, jakija byli padadzienyja suprać krain Bałtyi, zabieśpiačalnyja miery pakul nie ŭžytyja.
U cełym sud zadavoliŭ 43 zvaroty z 47. Pa niekatorych ź ich JESPČ taksama pastanaviŭ zabiaśpiečyć mihrantaŭ praduktami charčavańnia, vadoj i nieabchodnym miedabsłuhoŭvańniem.