«Kaladnyja historyi», Čarlz Dykiens
«Kaladnyja historyi» byli zadumany Dykiensam jak sacyjalnaja propaviedź, i ŭ 40-ja hady XIX stahodździa kožny hod pad Kalady vychodziła adna ź piaci apovieściaŭ. Aŭtar źviartaŭsia i da biednych, i da bahatych čytačoŭ, radziejučy za palapšeńnie doli pieršych i «maralnaje vypraŭleńnie» druhich.
Vynikam staŭ cykł ź piaci tvoraŭ, pierakładzienych na ŭsie suśvietnyja movy, nieadnarazova ekranizavanych i staŭšych sapraŭdy nieśmiarotnaj kłasikaj suśvietnaj litaratury. Heta cykł, u jakim źmiešvajucca kazka i byl, fantastyka i realnaść, a ŭ finale Dabro abaviazkova pieramahaje Zło.
«Chłopčyk u Chrysta na jołcy», Fiodar Dastajeŭski
Apovied pra dzicia, jakoje začaravana vyhladam navahodniaj jołki za aknom bahataha doma. Tam śviatło, ahni, pačastunki i padarunki, prybranyja dzieci hulajuć i tančać. A hałodny chłopčyk zamiarzaje na pieciarburhskich vulicach, kinuty na volu losu svaimi niaščasnymi baćkami. U niejki momant chłopčyk apynajecca na navahodnim śviacie siarod takich ža, jak i jon, dziaciej, zachopleny nieviadomym cichim hołasam…
«Płanieta navahodnich jołak», Džani Radary
Italjanskamu chłopčyku Marka adnojčy padaryli na Novy hod dziciačaha konika. Spačatku Marka razzłavaŭsia na dziadulu za taki padarunak — jon ža ličyŭ siabie ŭžo zusim darosłym. Kali b jon tolki viedaŭ, što dziakujučy hetaj caccy apyniecca na inšaj płaniecie. Zamiest taksi tut raźjazdžajuć draŭlanyja koniki, cacki z kram možna brać biaspłatna, i kožny dzień — navahodni! Nadvorje zaŭsiody cudoŭnaje, a kali raptam pojdzie doždž — to tolki z cukierak!
«Kot na Kalady», Kliŭlend Emary
Kniha raspaviadaje pra toje, jak adnojčy na kućciu ŭ domie znakamitaha piśmieńnika źjaŭlajecca vandroŭny bieły kot, jaki adrazu mianiaje žyćcio. Toje, što jany znajšli adzin adnaho pad Kalady — lepšy padarunak, jaki mahło padnieści žyćcio. Kot šmat čamu navučyć svajho haspadara.
«Dary vołchvaŭ», O. Hienry
Dziejańnie apaviadańnia adbyvajecca ŭ Ńju-Jorku napiaredadni Kaladaŭ. Džym i Deła Janh — maładaja para, jakaja ledź zvodzić kancy z kancami, pražyvajučy ŭ adnym ź biednych kvartałaŭ miehapolisa. Pierad nadychodziačymi śviatami jany vyjaŭlajuć, što, niahledziačy na ekanomiju, ich źbieražeńniaŭ nie chapaje na tradycyjnyja kaladnyja padarunki. Jak jany pavinšujuć adno adnaho?
«Jak by čaroŭnaja kazka», Hrem Džojs
Heta ŭ litaralnym sensie čaradziejny raman ad majstra brytanskaha mahičnaha realizmu. 16-hadovaja hierainia pajšła hulać u les i prapała bieź viestak. Rodnyja, susiedzi i palicyja doŭha šukali jaje, ale nie znajšli nijakich śladoŭ dziaŭčyny. Prachodzić 20 hod paśla źniknieńnia, jak raptam jana viartajecca. Dziaŭčyna zusim nie źmianiłasia, byccam nie pastareła ni na dzień. I tyja historyi, jakija jana raskazvaje, inakš, jak kazkami, nie nazavieš.
«Ščaŭkunok i Myšyny Karol», Ernst Hofman
Historyja Ščaŭkunka začaroŭvaje i natchniaje nas užo 200 hadoŭ. Jana pra vieru ŭ cud, tuju samuju, što žyvie ŭ kožnym z nas. Adnojčy ŭ karaleŭskaj siamji naradziŭsia doŭhačakany spadčyńnik, ale z-za svarki z Myšynaj Karalevaj vydatny prync pieratvarajecca ŭ vyrodlivaha Ščaŭkunka, dola jakoha — kałoć arechi i čakać. Čakać, pakul hadzińnik nie prabje 12 razoŭ.
Viadomy rasijski krytyk nazvała raman biełaruskaj aŭtarki siarod top-5 suśvietnych knih 2021 hoda
«Našy klikańni, što heta fašyzm, što budzie kiepska, nichto nie słuchaŭ». Hutarym ź piśmieńnicaj Śviatłanaj Kurs, pieramožcaj premii Hiedrojca
