«Mianie ŭ «Łastaŭcy» [ciahnik Minsk — Maskva] pradźmuła, — raspaviadaje jon. — Tam skraźniak nievialiki, dźviery adčyniajucca tudy-siudy, a ja jašče raspranuŭsia. Ale ja ŭsio roŭna lublu na hetym ciahniku ŭ Maskvu jeździć, jon vielmi zručny: vychodzić ź Minska ŭ 6 ranicy i pryjazdžaje ŭ Maskvu ŭ 13 hadzin dnia. Zručniej, čym na samalocie: pakul da aeraporta dajedzieš, zarehistruješsia, prylaciš, da horada dabiarešsia… i kvitok na ciahnik kaštuje, kali nie pamylajusia, niešta kala 75 rubloŭ.
Dyk voś u kancy studzienia ja pryjechaŭ u Minsk, i ŭ toj ža viečar adčuŭ niedamahańnie. Lačyŭsia jak pry zvyčajnaj prastudzie. Tempieratura trymałasia tolki adzin dzień — krychu vyšej za 38. Ale zatoje kašal z samaha pačatku byŭ vielmi mocny. Lažać naohuł nie moh — kašal dušyŭ prosta. Dačka zrabiła mnie ekspres-test — skazała, što virus znojdzieny. Ja źviarnuŭsia da doktara, dumaŭ navat špitalizavacca, ale doktar skazaŭ, što situacyja nie krytyčnaja, tamu lačyciesia lepš doma. Mnie prapisali antybijotyki, doktar prychodziła, słuchała mianie. A ciapier usio ŭžo amal skončyłasia, tolki lohkija pakašlivańni zastalisia.
Uvohule, sprabavaŭ mianie ŭziać hety kavid, pryčapiŭsia, ale ŭ jaho nie atrymałasia, ja apynuŭsia macniejšy, i jon chutka syšoŭ».
Eduard Siamionavič škaduje, što z-za chvaroby prapuściŭ niekalki važnych mierapryjemstvaŭ u Maskvie, u tym liku i vialiki jubilejny kancert, pryśviečany 90-hodździu znakamitaha savieckaha paeta-piesieńnika Ihara Šafierana.
«Viedajecie, da jakoj vysnovy ja pryjšoŭ? — razvažaje Chanok. — Kavid — jon jak hijena, macniej za ŭsio krucić tych, u kaho vymatany arhanizm, u kaho niama enierhii, chto asłableny, u tym liku i maralna. A mocnyja ducham mohuć supraćstajać hetamu virusu».
