Ilustracyjny zdymak. Fota: maskoŭski aeraport «Damadziedava»
My pahavaryli ź biełaruskimi pasažyrami, jakija lacieli z Rasii ŭ Kazachstan, Turcyju, Armieniju. Adrazu adznačym, što dla dopytu spyniajuć daloka nie ŭsich. Pa jakich kryteryjach heta robicca, nie jasna. Najbolš takich vypadkaŭ było na rejsach u Armieniju — vierahodna, tamu, što imi karystajecca bolš biełarusaŭ. Da žančyn, siemjaŭ ź dziećmi pytańni, jak praviła, nie ŭźnikajuć.
Niekalki dzion tamu z Maskvy ŭ Jerevan lacieŭ Andrej.
«Na pašpartnym stale ŭ aeraporcie ŭsim biełarusam hetaha rejsa skazali, što nieabchodnaje ŭdakładnieńnie pa padadzienych źviestkach. Paśla čaho adviali ŭ asobnuju zonu, dzie pravodzili dopyt i ahlad, — raskazvaje chłopiec. —
Zapisvali miesca pracy, pasadu, metu pajezdki, praciahłaść. Dadatkova prasili razbłakavać telefon, ź jaho zapisvali IMEI (identyfikacyjny numar), kantakty pošty i profilaŭ u sacsietkach. Kapalisia ŭ čatach Vatsapa, Telehrama, Vajbiera. Hladzieli fatahrafii hod tamu. Pytalisia, čamu ajcišniki tak rezka źjazdžajuć, vajennabaviazany ci nie, jak stavišsia da situacyi va Ukrainie».
Pasažyraŭ pratrymali dźvie hadziny, rejs zatrymali. Ale ŭsich prapuścili.
U chłopca niama sudzimaści pa pratesnych artykułach (u tym liku administracyjnych). Niekalki hod tamu jon jeździŭ va Ukrainu. Ale, pa jaho nazirańniach, hetyja faktary nie mieli značeńnia, bo apytvali ŭsich pasažyraŭ ź biełaruskimi pašpartami (kala 80 čałaviek).
Padobnaja situacyja była niadaŭna na rejsie z Kazani ŭ Jerevan.
«Nas lacieła kala sotni čałaviek, była rełakacyja ad firmy. Niepasredna mianie i maju siamju nie dapytvali, — dzielicca Alaksiej. — Z usioj kamandy dapytvali, zdajecca, troch čałaviek. Ich spyniaŭ čałaviek u formie i jašče adzin u štackim.
Hladzieli telefony — padpiski u Telehramie, prahlady na Jutub, historyju huhł-zapytaŭ. Ale ž nas papiaredzili za niekalki hadzin usio hłyboka pačyścić. Tak što ŭ vyniku usich prapuścili».
Minski raspracoŭščyk, jaki lacieŭ z Maskvy ŭ Armieniju, raspavioŭ, što pamiežniki najbolš pilna pryhladajucca da adzinokich mužčyn.
«Ja z žonkaj lacieŭ, u nas tolki pytalisia, čamu ciapier ajcišniki aktyŭna vyjazdžajuć. Pra Ukrainu i palityku pytańniaŭ nie było. Telefon nie praviarali. Ale kalehi pišuć, što vybaračna mohuć dapytvać i hladzieć padpiski ŭ Telehramie. Byli vypadki, kali ludziej pa paŭtary-dźvie hadziny apytvali na pamiežnym kantroli, ale vypadkaŭ, kali kahości ź biełaruskim pašpartam nie vypuskali, ja nie sustrakaŭ».
U dziaŭčat i žančyn zvyčajna dalej za pytańni pra metu pajezdki, jaje praciahłaść i kolkaść hrošaj pry sabie nie zachodzić.
