«Futboł pavinien dapamahać ludziam. Žyć, iści dalej, raźvivacca, vučycca. Vieryć u śvietłuju budučyniu… Vieryć u našych dziaciej i našu budučyniu… Prašu daravać. Nie mahu… Strymać śloz. Tamu što liču, što toje, što adbyvajecca va Ukrainie, — heta nasamreč hienacyd.
Prostyja biełarusy, prosty narod [Biełarusi] nie choča hetaj vajny i nikoli nie pryjdzie na jaje. Mohuć hvałtoŭna zašturchać, ale heta budzie nievialikaja hrupa ludziej, jakaja, skažam tak, budzie zachodzić jak biazdumnaje harmatnaje miasa. Jašče raz prašu: biełarusy, darahija, nie idzicie na hetuju vajnu», — skazaŭ Kučuk.
Taksama Kučuk zajaviŭ, što nie płanuje źjazdžać i źbirajecca žyć va Ukrainie, niahledziačy na vajnu.
«Ja ŭžo daŭno pryniaŭ rašeńnie, što budu žyć va Ukrainie, budu jaje baranić i pamru tut, čaho b mnie heta ni kaštavała. Jak i ŭsie ŭkraincy, ja chavajusia ŭ padvałach, chadžu tudy i nočču», — pryznaŭsia Kučuk.
«Ja — biełarus, ale mianie šmat što źviazvaje z Ukrainaj. U Lvovie pachavanaja maja rodnaja ciotka, dziadźka i siastra. Maja žonka — ukrainka, a jaje baćka, taksama ŭkrainiec, jon z Karłaŭki, što pad Pałtavaj. Ciapier jaje dziadźka i stryječny brat vajujuć».
