Taćciana Łazarava: «Łukašenka prosta zaŭziaty niahodnik. To, jak jon pavodziŭ siabie ŭ žniŭni 2020 hoda, — žach». Fota: kino-teatr.ru
Pra vajnu, jakaja zaśpieła ŭ Kijevie
Mnie pašanciła z adaptyŭnaściu mozhu — nikoli nie panikuju ŭ momant žudasnych padziej. Heta i dla bytu aktualna: kali adbyvajecca niejkaja nadzvyčajnaja situacyja, stanaŭlusia maksimalna sabranaj. Nie kidajusia z krajnaści ŭ krajnaść, a puskaju ŭ chod apieratyŭnaje myśleńnie.
Toje ž samaje adbyłosia i ŭ lutym va Ukrainie. Zamiest taho, kab upaści ŭ prastracyju, pačała zaŭvažać niejkija nie samyja vidavočnyja dla fors-mažoraŭ detali. Naprykład, strymanaść i hodnaść kijaŭlan — jany dziejničali maksimalna razvažna. Chaos, isteryki? Nie, zusim nie. Horad byccam abjadnaŭsia, skancentravaŭsia paśla pieršych paviedamleńniaŭ pra bambardziroŭki. Uzornaja zasiarodžanaść na vyrašeńni kankretnych prablem. Mahčyma, heta stała dadatkovym faktaram, jaki dapamoh krainie vytrymać udar u pieršyja, samyja składanyja dni vajny.
Va Ukrainie. Fota: asabisty archiŭ
Pra hvałt
Śviet byŭ šakavany tym, što adbyłosia ŭ Bučy. Jeŭrapiejcy paŭtarali napieraboj: nie razumiejem, jak takoje ŭvohule mahło zdarycca. Ale, na žal, dla tych, chto daŭno sočyć za pavodzinami i rytorykaj ludziej z roznych płastoŭ rasijskaha hramadstva, ničoha dziŭnaha nie znachodziłasia. Pahladzicie, tolki ŭ apošnija hady istotna razrasłasia płyń infarmacyi pra chatni hvałt unutry krainy: jana prabiłasia ŭ adkryty dostup, stała nahodaj dla abmierkavańnia. Miž inšym, hvałt isnavaŭ raniej, nabiraŭ maštabnaść…
Miarkuju, što hety hvałt sparadziła ŭsiedazvolenaść. Pamiatajecie prykazku «ryba hnije z hałavy»? Kali prezident dziaržavy dazvalaje sabie razmaŭlać na paŭbandyckim słenhu, vykarystoŭvaje kryminalny žarhon, a taksama zavodzić paluboŭnic, čym rujnuje siamiejnyja asnovy, to heta pierajmaje i viertykal ułady. Bo «pieršy» robić vyhlad, što heta narmalova — i nadalej heta sčytvajecca hramadstvam. Pryčym tak adbyvajecca nie miesiac, nie dva, a dziesiacihodździami. Adsiul i defarmacyja.
Da taho ž maralnyja normy daŭno razychodzilisia pa švach i na pobytavym uzroŭni. A zaraz usio kančatkova tresnuła. Banalny prykład — uzrovień brydkasłoŭsia, dakładniej, toje, jak nizka apuściŭsia jahony paroh. Kali ja pracavała na TB u časy «ASP-studyi» ci «33 kvadratnych mietraŭ», słova «žopa» nielha było pramaŭlać z ekrana — ni ŭ pieradačach, ni ŭ kino. Paśla ž miežy dazvolenaha pačali razmyvacca, pryčym z kožnym hodam usio aktyŭniej.
I adbyłosia heta nie tamu, što rezidenty «Kamiedzi Kłaba» pačali maciarycca ŭ žyvym efiry. A tamu, što ludzi, jakija sami dla siabie stvarajuć i ŭstaloŭvajuć praviły hulni, stali ich ihnaravać. Tak lahčej, tak praściej, tak robiać usie, kali hladzieć z samaha vierchu. Tamu i miežy adekvatnaści razmyvajucca, i vajna ŭvohule stała mažlivaj.
Pra dyjałohi z «zambavanymi»
Nie sprabujcie ź imi spračacca — heta bieskarysnaje marnavańnie sił i času, jak vašych, tak i apanienta. Heta dźvie praŭdy, jakija nichto nikomu nie moža davieści. Niachaj ludzi zastajucca pry svaich pierakanańniach — jany majuć na heta prava.
Razumieju tych, chto piša mnie ŭ sacsietkach: maŭlaŭ, lubiŭ vas usio žyćcio, a zaraz pasłuchaŭ vašyja razvažańni — i rasčaravańniu niama miažy, ja sychodžu. Akiej, adpisvajciesia z boham. Ja nie imknusia naroščvać aŭdytoryju ŭ sacsietkach. Ale nie vielmi razumieju karystalnikaŭ, jakija zastajucca i pišuć usialakija drobnyja hłupstvy. Heta niejki mientalny mazachizm, jaki ihnaruju.
«Taćciana Łazarava: maksimum, što mahčyma pry dyjałohach z prychilnikami ŭłady — zakinuć ziernie sumnievu ŭ ich dušy». Fota: kino-teatr.ru
Maksimum, što mahčyma pry dyjałohach z prychilnikami ŭłady — zakinuć ziernie sumnievu ŭ ich dušy. Kali da mianie prychodziać z metaj udakładnić niejkija momanty majoj pazicyi, zrazumieć, čamu mienavita hetyja pohlady abaraniaju, to tut hatova adkazvać na pytańni, kolki zaŭhodna. Mienavita dla hetaha publičnyja ludzi i pavinny vykarystoŭvać svaje status, zdolnaść vałodać słovam. Jość imaviernaść, što vyrazny dy łahičny pasył padšturchnie ludziej da vahańniaŭ, sumnievaŭ va ŭłasnaj viery. A nadalej jany i sami pačnuć zadumvacca, ci tak usio idealna ŭ ich śviecie.
Čas ad času paśla efiraŭ takoha kštałtu ŭ Instahramie atrymlivaju paviedamleńni: «Taćciana, dziakuj, pačaŭ analizavać toje, što adbyvajecca navokał». Hetyja vypadki vielmi darahija majmu dośviedu.
Pra Łukašenku
Łukašenka prosta zaŭziaty niahodnik. To, jak jon pavodziŭ siabie ŭ žniŭni 2020 hoda, — žach. Adna rytoryka čaho vartaja: to, jak jon pra svoj narod kazaŭ… Voj, bačycie, jakija vyrazy ŭ nas dziŭnyja ŭžo ŭ karystańni zvykłym? «Svoj narod», byccam heta majomaść niejkaja… Pra narod svajoj krainy Łukašenka kazaŭ. Nielha tak prynižać ludziej. Łukašenka — heta tak ža ahidna, jak i Pucin.
Pra kryŭdu ŭkraincaŭ
Pakul žyła ŭ Kijevie, pranikłasia adčuvańniem voli. Možaš vykazvacca pra ŭsio, što ličyš patrebnym, pratestavać, kali z čymści nie pahadžaješsia. Heta zachaplaje i ŭ tyja ž časy vyklikaje pryvykańnie. Tamu cudoŭna razumieju pretenzii: «Čamu vy tam u siabie nie vychodzicie na vulicy i nie zmahajeciesia za svaje pierakanańni? Čamu vy praz svoj Majdan nie vyrašycie ŭnutranyja prablemy?!»
Taćciana Łazarava: «Kali niešta zdarajecca, paśla čaho nie možaš dalej maŭčać, ciarpieńnie łopajecca — i ty vyrušvaješ na vulicu». Fota: theins.ru
Ale ŭ ich hałovach pryncypova nie ŭkładvajecca, što adrazu ž na hetych vulicach svaje ž ludzi buduć «vincić», bić dy stralać pa svaich. Ukraincy vychodziać — i ich nichto nie aryštoŭvaje, AMAP nie haniaje. Tamu što svaboda dumki dy dziejańniaŭ tut — asnova isnavańnia hramadstva. U Rasii i Biełarusi hetaha, na žal, niama. Chacia hieraičnyja asoby ŭsio roŭna znachodziacca — i pieraadolvajuć strach. Chacia strašna ŭsim: nichto nie choča, kab jaho bili ci kalečyli, kidali za kraty ci pieraśledvali rodnych.
Pra vuličnyja pratesty
Kali ludzi vychodziać na vulicy, heta nienarmalna. Heta emacyjanalny vyplesk, jaki adbyvajecca tamu, što bolš niemahčyma trymać u sabie złość, abureńnie. Ale kali niešta zdarajecca, paśla čaho nie možaš dalej maŭčać, ciarpieńnie łopajecca — i ty vyrušvaješ na vulicu. Dzie znachodziš takich ža adzinadumcaŭ.
I ŭ nas, i ŭ vas ich było mnoha. Heta nievierahodnaja emacyjnaja padtrymka: ty nie adzin, vy razam. Ty bačyš, što aburaješsia spraviadliva.
Adnak ty razumieješ, što kožny dzień niemahčyma tolki pratestavać: žyćciovyja turboty ŭsio roŭna buduć adciahvać uvahu. Plus ułady imknucca źmianić paradak dnia ŭsimi mahčymymi sposabami. Tamu važna nie prosta kansalidavać hramadstva, ale i viedać, kudy i jak jaho skiravać, kab realna niešta źmianić.
Pra tryhiery nastupnych pratestaŭ
Nikoli nie viedaješ, što katalizuje nastupnuju chvalu. Uzhadajcie, jak u vas u Biełarusi ŭsio narastała. Na vulicach chapali ludziej ź biełymi arkušami papiery, paśla nastroilisia na tych, chto prosta apładziravaŭ na tratuarach. Adnak masava hramadstva abureńnie nie nakryvała. A voś kali vybary sfalsifikavali dy ŭžo zusim nachabnaja chłuśnia zakranuła ŭ krainie ŭsich, tady ciarpieńnie i łopnuła.
Taćciana Łazarava na akcyi pratestu. Fota: z asabistaha archivu
Biełarusy pajšli na vulicy roŭna pa toj ža pryčynie, što i ŭ Rasii ludzi vychodzili na Bałotnuju raniej. Tady Pucin ledźvie nie ŭ adkrytuju skazaŭ: nu što vy, ludcy, na samoj spravie ŭ demakratyju pavieryli? I vyrašyli, što zamiest Miadźviedzieva pryjdzie niechta inšy, a nie ja? Śmiešnyja vy… Voś narod i «tryhiernuła».
Zaraz mnohija z tych, chto pratestavaŭ, źjechali — z Rasii, ź Biełarusi. Dy i z Ukrainy zaraz, pa sutnaści, biahuć ad nastupu tatalitarnaha režymu. Tamu nie vyklučaju, što ŭsie hetyja ludzi, abjadnaŭšysia za miažoj, i spravakujuć novy tryhier, jaki ŭzrušyć hramadstva.
Pra toje, jak žyć dalej
Zachoŭvajcie spakoj dy rabicie svaju spravu. Kali ŭ žyćci źjaŭlajecca kankretnaje pytańnie, davajcie na jaho adkaz. Nie dazvalajcie inšym vyrašać za vas, jak što rabić i čamu vieryć. I, hałoŭnaje, nie chłuście sabie.
