Polskaha deziercira Emila Čečku, jakoha prapahanda vykarystoŭvała dla raspaŭsiudžvańnia infarmacyi pra toje, što nibyta polskija vajskoŭcy zabivali nielehalnych mihrantaŭ, što prychodzili ź Biełarusi, 17 sakavika znajšli paviešanym u Minsku.
Pachavali jaho na polskich vajskovych mohiłkach u Daŭhinavie.
«Jak by tam što ni było, ci heta narmalna — chavać deziercira pobač z žaŭnierami, jakija ŭ 1920 hodzie palehli ŭ bajach z balšavikami? Vajskovyja mohiłki — heta ŭsio ž vajskovyja mohiłki», — pytajecca adzin ź biełarusaŭ u Instahramie.
Vajskovyja mohiłki ŭ Daŭhinavie. Fota: mlyn.by
«Och. Možna pisać adnaaktnuju pjesu pra dyjałohi Čečki z polskimi žaŭnierami z 1920-ha», — piša inšy.
A dzie było adpaviednaje miesca dla pachavańnia Emila Čečki?
«Na mohiłkach. Ale nie na vajskovych, bo jon parušyŭ vajskovuju prysiahu i nie musić lažać pobač z zahinułymi ŭ bajach žaŭnierami», — miarkuje jašče adzin čałaviek.
«Heta prydumali śpiecyjalna, kab dadatkova prynizić palakaŭ. Prynamsi, tak im zdajecca, što prynizili», — miarkuje jašče adzin čałaviek.
«Svajaki nie vyjšli [na suviaź]. Źviazacca z maci nie ŭdałosia, jaje los ciapier nieviadomy, budziem udakładniać infarmacyju. Pachavańnie arhanizuje naša arhanizacyja», — raskazaŭ žurnalistu Zerkalo.io Dźmitryj Bielakoŭ, dyrektar struktury «Cistemnaja pravaabarona», jakaja nazyvaje siabie pravaabarončaj.
