Na Alaksieja Lavončyka ŭ Biełarusi zaviedzienaja sprava «za finansavańnie ekstremisckaj dziejnaści». Fota ź jaho sacsietak
«Siońnia zdaryłasia dziŭnaja historyja. Była sustreča z ranicy ŭ aeraporcie, — raskazvaje jon. — Pobač sa stolikam kaviarańki ŭsiu darohu ciorsia niejki typ z barsietkaj.
Nu, pahavaryli i pahavaryli, razyšlisia. Ledź adyšoŭ,
zrazumieŭ, što pakinuŭ pasadačny tałon na stale, viartajusia i baču: toj typ jaho, zdajecca, fatahrafuje. Padychodžu — jon chavaje telefon i robić vyhlad, što nie pry działach».
Historyja mieła praciah.
«Zajazdžaju ŭ aeraport pierad vyletam: la stojki trucca dva typčyki biez rečaŭ (biez rečaŭ! nu choć bahaž dla vyhladu biarycie!). Jak ja padyšoŭ, to pačali raspytvać, a kudy ja laču i ci laču. Potym pravodzili pohladami, jak ja ŭvajšoŭ unutr zony biaśpieki», — raskazvaje Lavončyk.
Jamu ŭspomniłasia, što Raman Pratasievič pierad pasadkaj na rejs «Rajanejra» ŭ Afinach pisaŭ, što pierad pasadkaj kala stojki vakoł jaho taksama ciorsia niejki typ.
«Nie viedaju, što heta było, i, kali heta byli «jany», na što jany raźličvali. Samaloty nad Biełaruśsiu bolš nie latajuć, uhnać nie vyjdzie. U aeraport ja zajechaŭ pahladzieć, ci budzie chto tam paśvicca paśla ranišniaj sceny, — tłumačyć Lavončyk. — A z zony biaśpieki možna spakojna vyjści praz šenhienskija pryloty».
Alaksiej udakładniaje: jon razumieŭ, što hetyja «typy» ničoha zrabić nie mohuć. Ale heta nie nahoda ihnaravać miery biaśpieki.
«U pamiaci adkłałasia, što hetyja «typy» byli apranutyja typova jak biełaruskija hebisty, — raskazvaje kaardynatar dabračynnych inicyjatyŭ. — Ale tak šmat chto z mužčyn apranajecca i ŭ Biełarusi, i navat u Litvie. Naścieražyła niejkaja ich vypraŭka, a taksama toje, što jany krucilisia ŭ aeraporcie kala stojki zusim biez bahaža. Pryčym tak nachabna: zvyčajna ludzi ŭsio ž stajać dalej ad stojki, navat kali kaho čakajuć, — raspavioŭ Lavončyk. — Havaryli jany pa-rasiejsku. I kali ja padyšoŭ da stojki, jany prosta nachabna pačali cikavicca ŭ mianie: a vy kudy lecicie? Kolki kvitok kaštavaŭ?» — raskazaŭ Lavončyk «Našaj Nivie».
«Ja navat nie zrazumieŭ spačatku sens takich pytańniaŭ, padumaŭ, moža heta niejkija mužyčki, jakija nikoli nie latali? Bo stajać takija, z praścieckimi tvarami… Ale jany realna niejak nasiadali, chacieli ŭ pašpart zazirnuć», — kaža jon.
U palicyju ŭ aeraporcie Lavončyk nie źviartaŭsia, bo nie mieŭ kali. «Prosta pasłaŭ ich nachier i skazaŭ, kab adyšli na dva mietry», — kaža jon.
Pa jaho słovach, nichto z kaleh pa fondach raniej z takim nie sutykaŭsia. «Chto moh viedać pra sustreču ŭ aeraporcie i adkul jany pra jaje daviedalisia, ja trochi hublajusia, — pryznaje jon. — Maje telefony nie prasłuchoŭvajuć, heta dakładna, bo inakš usie našyja ludzi, jakija ŭ Biełarusi, daŭno sieli b», — skazaŭ «Našaj Nivie» Lavončyk.
Ën radzić usim praciŭnikam dyktatarskaha režymu nie zabyvacca pra bazavyja miery biaśpieki: «Zaŭsiody nasić noŭty i telefony z saboju, nie pakidać u hatelach. Zaŭsiody hladzieć, ci nie ŭviazaŭsia chto za vami».
Čamu jon urešcie nie palacieŭ? «Ja nie paśpiavaŭ sa svaimi spravami i tamu zahadzia mieŭ namier zdać hety bilet, — tłumačyć Lavončyk. — Ale, kali b i nie tak, ja b adnaznačna mianiaŭ by kvitok i nie sadziŭsia na hety rejs, navat chaj samaloty i nie latajuć praź Biełaruś», — miarkuje pra patrebu pieraściarohi zasnavalnik fondu.
«Praŭda, što jany mahli mnie zrabić u situacyi, kali samaloty bolš nie lotajuć cieraź Biełaruś? Prosta cisnuć na niervy?» — zadajecca pytańniem jon.
Alaksiej Lavončyk — biełarus, jaki žyvie ŭ Łondanie.
Zasnavanyja biełarusami zamiežža fondy By_Help i By_Sol sabrali miljony dalaraŭ spačatku na baraćbu z kavidam, a paśla — na dapamohu achviaram dyktatury i ludziam, jakija vykryvali vybarčyja falsifikacyi i parušeńni zakonnaści.
Łukašenkaŭcy razhladajuć hetyja fondy jak adnu z hałoŭnych pahroz sabie. Ad pačatku 2021 hoda aryštoŭvali i asudžali na vialikija terminy źniavoleńnia ŭsich, chto dapamahaŭ Bajchiełpu i Bajsołu pieradavać hrošy paciarpiełym ad represij u 2020 — 2021. Paźniej fondy byli abvieščanyja ekstremisckimi farmiravańniami, za lubuju dapamohu im pahražaje turemny termin. Tym nie mienš, apošni zbor Bajsoła — biełaruskim dobraachvotnikam, jakija baroniać Ukrainu, — sabraŭ užo 133 tysiačy jeŭra.
«Naša Niva» — krynica jakasnaj infarmacyi i bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆ «NN»
