Kaciaryna Vierabjova i Alaksiej Holikaŭ. Kałaž ź videa-intervju
U pačatku intervju redaktarka «Adzinstva» pryznajecca, što nie chacieła havaryć z Holikavym, bo dumała, jon moža być špijonam. Ale dalej razmova pajšła.
Vierabjova pačała ź niezadavolenaści tym, što jaje hazieta ŭ trecim ešałonie pry arhanizacyi prymusovaj padpiski: spačatku ŭ rabočych kalektyvach patrabujuć padpisku na respublikanskija vydańni, potym na abłasnyja i tolki ŭ apošniuju čarhu — na rajonnyja.
I papiera, maŭlaŭ, kiepskaja — drukujucca ŭ Viciebsku, bo ŭ Barysavie choć i jość typahrafija, ale «ŭ joj niama stanka».
Paśla abmierkavańnia prablem vydańnia błohier z žurnalistkaj prajšlisia pa miascovym parku, u jakim i dźvie dziaŭčyny, i dźvie piensijanierki fyrknuli na pytańnie ab zadavolenaści stanam parku.
«Jon nie vielmi, tut ničoha niama. Raniej było lepš. A ciapier pieradali ŭ pryvatnyja ruki», — kaža piensijanierka.
Redaktarka rajonki ŭdakładniaje, što park naležyć Domu kultury, a nie pryvatniku, piensijanierka ździŭlena.
«Kali budziem uspaminać 2020 hod. Šmat pratesnych haradoŭ było maleńkich. Voś, pobač z nami Žodzina — niaprostaja situacyja. U Barysavie taksama byli pratesnyja nastroi. My bačym, jakija pryhožyja Minsk, Brest, a kali prajechacca pa rehijonach — usio nie tak pryhoža», — dzielicca nazirańniami žurnalistka Vierabjova.
Taksama jana pakazvaje poŭny ščylin padmurak budynka, z vyhladu, sielskaj chaty, u jakim, akazvajecca, mieścicca paliklinika dla vialikaha rajona.
«Mnohija žychary horada kažuć: nu kali ž užo źjavicca novaja paliklinika? Miascovyja ŭłady viedajuć pra prablemu, ale pakul jaje nielha vyrašyć — niama kankretnych terminaŭ», — kaža jana.
Pracavać, vychodzić, taksama niama kamu — doŭhija čerhi, haradžanam składana trapić na pryjom da profilnaha śpiecyjalista.
Holikaŭ udakładniaje, što čuŭ ad minskich čynoŭnikaŭ admaŭleńnie deficytu kadraŭ. Dyk chto tady chłusić, pytajecca jon barysaŭčanku. Jana nie viedaje chto, dapuskajučy, što ŭ niejkich inšych paliklinikach situacyja inšaja, i tam usiaho chapaje, a barysaŭskaja — vyklučeńnie.
Dalej akazvajecca, što ŭ horadzie prablema i z kiepskimi darohami, i z adsutnaściu škoły ŭ zabudavanym rajonie. Redaktarka pryvodzić prykład, jak adzin rajonny čynoŭnik paabiacaŭ zrabić darohu paśla skarhaŭ hramadzian, ale tak ničoha i nie zrabiŭ.
Holikaŭ zadajecca pytańniem ab pryčynach takich pavodzinaŭ. Vierabjova padkazvaje: «U mientalitecie biełarusaŭ raschlabanaść, niežadańnie napružvacca. Vinavaty mientalitet i nizki hramadski kantrol».
«Uražańnie, što ŭ nas usie čynoŭniki pieratvarylisia ŭ narcysaŭ pierad lusterkam», — pahadžajecca Holikaŭ, uspaminajučy Cichanoŭskaha, jaki, maŭlaŭ, usio rabiŭ pravilna, ale prakałoŭsia tolki na «zaklikach da skidańnia ŭłady».
«Treba troški pačakać — toje, što ja čuju ŭžo 40 hod. I moj baćka toje ž čuje. Dačakajemsia?» — zadajecca pytańniem błohier.
Vierabjova pryvodzić pazityŭny dośvied čakańnia svajoj mamy, jakaja ažno pad piensiju ŭbačyła, jak na jaje vulicy prakłali asfalt, pieratvaryŭšy jaje ŭ praśpiekt.
Vierabjova reziumuje, što joj zdajecca, što zadačy žurnalistyki — padymać važnyja prablemy, jakija jość u hramadstvie. Ale ŭ svajoj rabocie jana zarehulavana instrukcyjami i ŭzhadnieńniami, jakija «zaminajuć tvorčaj rabocie».
Pry kancy Holikaŭ kidajecca ŭ šmatsłoŭnyja razvahi ab niedziejazdolnaści biełaruskich čynoŭnikaŭ, efiekcie Tyktoku, vypadkovaści Vierabjovaj na pasadzie i niematyvavanych studentach žurfaka, dzie jon ciapier vučycca.
Pa słovach surazmoŭcaŭ «Našaj Nivie» u Minskim abłvykankamie, u redaktarki «Adzinstva» paśla hetaha intervju ŭźnikli peŭnyja prablemy, a linija dyskusii Holikava nahadała adkaznym za ideałohiju «styl rańniaha Cichanoŭskaha».
Heta vyhladaje iraničnym na fonie taho, što ŭ samim intervju Vierabjova vykazvała ŭpeŭnienaść, što jaje aktyŭnaść u padkreślivańni kamunalnych prablem nie vyklikaje nastupstvaŭ.
Čytajcie taksama:
Dzie ciapier Kirył Kazakoŭ — były kiraŭnik STB, «chrosny baćka» Azaronka i inšych prapahandystaŭ?
