Bierlinski Forum demakratyčnych siłaŭ sabraŭ šyroki śpiektr palityčnaj emihracyi druhoha płana — ad Valeryja i Vieraniki Capkałaŭ da Volhi Karač i rasijskaha palitołaha Bałkunca. Na forumie nie było Śviatłany Cichanoŭskaj i jaje pradstaŭnikoŭ, jak i Paŭła Łatuški ci značnych intelektualnych postaciaŭ. Zatoje vystupaŭ, prykładam, staršynia Viarchoŭnaha Savieta Biełarusi 13 sklikańnia Siamion Šarecki, jaki žyvie ŭ ZŠA jak piensijanier ad kanca 1990-ch.
Adnym z samych jarkich vystupaŭ forumu stała pramova biznesoŭca Vadzima Prakopjeva.
Spačatku Prakopjeŭ zadaŭ prysutnym šerah pytańniaŭ. Naprykład, jon spytaŭ, chto zhodny ź śćviardžeńniem, što ŭ «aksamitnaj» revalucyi niama šancu «pavalić» hety režym i što ŭładu ŭ Łukašenki možna zabrać tolki siłaj. Jašče adno pytańnie było pra toje, chto ličyć, što, kali b Franak Viačorka z takoj ža enierhijaj, ź jakoj jon zmahajecca ź inšymi apazicyjanierami, zmahaŭsia z Łukašenkam, to my ŭžo tancavali b na mahile dyktatara. Pytańni znajšli padtrymku ŭ zale.
Prakopjeŭ raskazaŭ pra rasčaravańnie ŭ Ofisie Cichanoŭskaj i ŭ svaim pošuku šlachu da pieramohi.
«Ja dosyć rana zrazumieŭ, što ŭ nas ź lidarstvam biada», — skazaŭ Prakopjeŭ.
Hetaje ŭśviedamleńnie pryjšło da jaho, ź jahonych słovaŭ, jašče ŭ kastryčniku 2020 hoda, kali jon inicyjavaŭ pieršy kruhły stoł u Vilni. Tam jon zrazumieŭ, što «niama nijakaha žadańnia abjadnać zdarovyja siły», «uzrovień i maštab asob». Tady jon vyrašyŭ, što budzie častkaj rašeńnia, a nie častkaj prablemy.
U studzieni 2021 hoda jon zrabiŭ jašče adnu sprobu pasadzić usich za stoł pieramovaŭ dziela składańnia płana pieramohi i paśla hetaha pajšoŭ svaim šlacham.
«Mnie, durniu, zdavałasia, što lepš hetaha nie čapać, lepš nie dapamahać Łukašenku, lepš nie vynosić śmiećcie z chaty», — namiaknuŭ Prakopjeŭ na niejkija ŭnutranyja prablemy.
Jon vyrašyŭ «na fłanhu zrabić niejki svoj sposab supracivu». U jaho «niešta ŭdałosia, niešta nie ŭdałosia», ale jon upiorsia ŭ ścianu, «jak ni dziŭna, va Ukrainie».
Jon mierkavaŭ, što pabudova va Ukrainie spačatku vajskovaha padraździaleńnia, a potym palityčnaha štaba, «nie robiačy kankurencyju Cichanoŭskaj abo Łatušku, a prosta razmaŭlajučy ź biełaruskim narodam, — heta i jość admyčka da našaj pieramohi».
«My z vami razumiejem, što nijakaha vajskovaha pachoda praz paŭnočnuju miažu Ukrainy ekvivalentnymi siłami biełaruskaj armii niemahčymy», — zajaviŭ Prakopjeŭ.
«My z vami vydatna razumiejem, što treba mieć siłu, navučanuju, daśviedčanuju, pravieranuju siłu va ŭkrainskich bajach, ale pry hetym biez defibrylatara pratestu, biez taho, kab zarazić biełarusaŭ iznoŭ idejaj vyrvacca z rabstva, biez spałučeńnia hetych dźviuch sił, ničoha niemahčyma. Nie isnuje nijakaha sposabu pieramahčy, akramia vajenna-palityčnaha», — ličyć Prakopjeŭ.
«Nam patrebny masavy pratest, i naŭrad ci jon budzie zdymać abutak pierad pratestam — chutčej za ŭsio, łaŭku raźbiaruć hetym razam».
Prakopjeŭ skazaŭ, što ŭ jaho niama pretenzij asabista da Cichanoŭskaj, jakuju «žyćcio nie rychtavała» da siońniašniaj roli. Ale ŭ jaho jość pretenzii da jaje atačeńnia i biełaruskaj elity, jakaja prapuściła šaniec, jakaja pavinna była zaŭvažyć «psichałahičny malunak hetaha lidarstva».
«Ja byŭ durniem, miarkujučy, što takaja schiema va Ukrainie pryviadzie nas da pośpiechu. I zastaniecca tolki padać ruku Cichanoŭskaj: Śviatłana, my ŭsio ŭžo zrabili. Kali łaska, darabicie heta na mižnarodnaj arenie. A my budziem zajmacca ŭnutranymi pracesami ŭ Biełarusi i my abraściom muskułami, čaho nie było ŭ 2020 hodzie».
Ale, pryznajecca Prakopjeŭ, jon pačaŭ nie z taho kanca.
«Nie pamianiaŭšy kanfihuracyju našaha lidarstva», pośpiechu nie damahčysia, miarkuje Prakopjeŭ.
Ukraincy, pavodle Prakopjeva, hledziačy na biełarusaŭ, razumiejuć, što my nie ŭ stanie sabracca i kansalidavacca i zrabić niejki vyrazny mesedž, niejki płan i stratehiju.
«I jany [ukraincy] zrabili vybar, mnie zdajecca, heta vialikaje hora dla nas. Mnie zdajecca, što jany nikoli Łukašenku nie zabuduć ni adnoj rakiety, ale jany buduć ź im razmaŭlać».
Na jaho dumku, ukraincy buduć razmaŭlać z Łukašenkam — z hidlivaściu, ale buduć razmaŭlać jak z čałaviekam, jaki kantraluje terytoryju.
«My mahli b być nie adnymi z bajcoŭ internacyjanalnaha padraździaleńnia, a stvaryć svaju vyzvalenčuju armiju. U takim vypadku ŭkrainskaja vajna dała b nam histaryčny šaniec. Ale hetaha nie adbudziecca», — ličyć Prakopjeŭ.
«Nacyjanalna-vyzvalenčaj armii nie budzie, našy bataljony razzbrojać paśla taho jak budzie pieršaje pieramirje. I heta naŭprost źviazana z našym palityčnym lidarstvam», — znachodzić pryčynu Prakopjeŭ.
Prakopjeŭ miarkuje, što ŭkraincy inakš stavilisia b biełaruskaj apazicyi, kali b jaje ŭznačalvała nie Cichanoŭskaja, a bolš rašučy čałaviek.
U jakaści krain-sajuźnic Prakopjeŭ bačyć Brytaniju i Polšču. Ale i tut prablema. Sajuźniki pryznajuć Cichanoŭskuju.
«Možna kryŭdzicca na sajuźnikaŭ. Chiba jany nie bačać, što ŭ Cichanoŭskaj i płana niama, i hetaje lidarstva pasiŭnaje, i jana adstała ad paradku dnia [opozdała ot poviestki], pryčym nie ŭ čas vajny, a značna raniej?» — narakaje Prakopjeŭ.
Ale biez našych zachodnich partnioraŭ pa antypucinskaj kaalicyi nam dakładna nie pieramahčy, tamu što nam patrebnyja resursy, heta resursnaja hulnia, kaža jon.
«Možna naohuł zabycca (majecca na ŭvazie — zapluščyć vočy — NN) pra pasiŭnaść, biezdapamožnaść našaha vilenskaha štaba, jak ja zabyŭsia jašče ŭ 2020 hodzie. I zrabić svaju hulniu, svaju baraćbu. Ale tak nie atrymajecca. Što b my ni ładzili, jaki b my kutok ułasnaha, pasijanarnaha supracivu režymu ni budavali, my usie pryjdziem u adzin i toj ža punkt. I hety punkt budzie taki: kim vy davodziciesia Śviatłanie Cichanoŭskaj».
«Hałoŭnaje pytańnie zaklučajecca ŭ tym, što ŭ nas niama lidarstva, i ŭ nas jość adzin čałaviek z mandatam», — prama kaža Prakopjeŭ.
Dastałasia ad Prakopjeva i palityčnamu daradcu Śviatłany Cichanoŭskaj Franaku Viačorku, i byłomu pasłu ZŠA Džuli Fišer.
«Viačorka idzie na pavyšeńnie za vydatnyja zasłuhi pasłom u Manholiju, tamu što ź Viačorkam nie spracujecca ni adzin premjer-ministr. Uśled za Džuli Fišer. Heta byŭ samy biessensoŭny čałaviek, biełarusam žudasna pašancavała ŭ dvukośsiach, što śpiecpasłańnikam była Džuli Fišer», — siarod inšaha zaŭvažyŭ Prakopjeŭ.
«Nam treba zrabić ź Cichanaŭskaj karalevu Lizavietu. My darečy, zdymiem ź jaje masu psichałahičnych prablem. Mnie zdajecca, jana žudasna vymatałasia, i jana zajmajecca nie vielmi lubimaj spravaj, heta vidać.
A ŭ jaje premjer — Čerčyl, kiraŭnik vajennaha kabinieta, my žyviom u vajenny čas. Cichanoŭskaja pje harbatu z Džo Bajdenam, pakul u susiednim pakoi premjer-ministr razmaŭlaje ź ministram abarony Ościnam. Ale Cichanoŭskaja zmahła takuju sustreču zładzić, i ŭ hetym jaje vialikaja zasłuha, i ŭ hetym zasłuha jaje mižnarodnaha imia. I hetym sensie jana ščaślivaja, i ŭ hetym sensie ŭ nas jość prasoŭvańnie. Premjer-ministr raz u čaćvier asabista dakładvaje karalevie Lizaviecie pra naša prasoŭvańnie na frantach, paźbiahajučy padrabiaznaściaŭ», — raspaviadaje Prakopjeŭ.
Prakopjeŭ upeŭnieny, što takija chady viernuć nadzieju biełarusam.
Prakopjeŭ dadaŭ, što maje kandydaturu na post premjer-ministra. I jon maje na ŭvazie nie siabie. Imia nie nazvaŭ, ale namiaknuŭ, što hetaha čałavieka viedaje ŭsia Ukraina.
«Heta ŭvohule nie ja. Ja ŭsiaho tolki šoŭmen, pajac, radyjoviadoŭca, — z kryŭdaj skazaŭ Prakopjeŭ, — jak mianie sprabujuć zabrendavać siabry Franaka. Ale vy ŭ mianie spytajecie, to ja viedajučy čałavieka asabista, bolš za toje, ja ź im pažyŭ i papracavaŭ, jaki moh by, na moj pohlad, być adnym z kandydataŭ dla našaha biełaruskaha Čerčyla, dla našaha premjer-ministra, i, što vielmi važna ŭ biahučych abstavinach, hetaha čałavieka viedaje ŭsia Ukraina. My prajechali ź im paŭkrainy, ad Čarnihava da Lvova, i na kožnym błokpastu jaho paznajuć, jaho pavažajuć», — apisaŭ Prakopjeŭ svajho kandydata.
Vadzim Prakopjeŭ byŭ siarod arhanizataraŭ Pałka «Pahonia», nabor u jaki pravodziŭsia ŭ Polščy i da jaho dałučyłasia hrupa byłych aficeraŭ biełaruskich siłavych struktur. Adnak, u adroźnieńnie ad Pałka Kalinoŭskaha, Połk «Pahonia» pakul nie braŭ udziełu ŭ vajennych dziejańniach i, zdajecca, u jaho ŭvachodzić našmat mienš ludziej, čym u Połk Kalinoŭskaha.
