«Mnohija kažuć: «A čamu vy adkryli tolki dźvie kramy? Čamu nie biažycie pa krainie?» A navošta biehčy? Biehčy nie treba.
Tut usio pavinna być pad kantrolem, usio pavinna być adtočana, pačućcio stylu, pavahi. My razumiejem, jak usio pavinna być adhładžana, jak što lažyć.
U nas niama mety hety prajekt zapuścić u masavaść abo niejki biznes vybudavać. Hety prajekt darahoha kaštuje, i my da jaho stavimsia pa asablivamu», — raspaviała Taćciana Łuhina.
Pavodle jaje, heta nie biznes, «heta elemient takoj pavahi i padziaki da kiraŭnika dziaržavy». «Praz kuplu hetych rečaŭ padtrymać jaho palityku, jaho pohlady, šlach, pa jakim jon viadzie našu krainu. Praz hetyja cikavyja frazy. I kožny ž dla siabie niešta vybiraje. Byvajuć, viedajecie, jakija cikavyja rečy.
Prychodziać maładyja ludzi i kankretna kažuć: «Ja chaču dyktaturu, dajcie mnie hetuju majku». I tak hladziš časam i dumaješ: tabie 23 hady, a ty pryjšoŭ kankretna za hetaj majkaj, niešta ž u ciabie ŭ hałavie joknuła mienavita da hetaj majcy i nijakaj inšaj», — dadała jana.
