Dzianis Ivašyn piša:
«Kali skarystać z histaryčnaha dyskursu i peŭnaj reminiscencyi, to možna zaśviedčyć, što vojski piersidskaha cara Daryja ŭžo zaznali paražeńnie ŭ Skifii. Jak mnie padajecca, viadziecca vyklučna zaraz pra «zachavańnie abličča» satrapa Piersii. Moc ža Skifii ŭvieś čas tolki budzie ŭzmacniacca.
Skifija śćvierdziłasia ŭžo jak palityčnaja nacyja, usiamu śvietu daviała moc svajoj dziaržavy, armii, vialiki ŭzrovień abaronazdatnaści. Ź joju vymušanyja buduć vieści pieramoviny, da taho ž, šmat u čym zychodziačy ź jejnych intaresaŭ. Hetyja pieramoviny mohuć adbycca ŭžo paśla klučavych padziej, jakija, całkam mažliva, adbuducca da kastryčnika.
U lubym razie praces abmiennych apieracyjaŭ i h. d. — moža raściahnucca na hady, tamu nazapašvajemsia ciarpieńniem, trymajem zuby ściatymi, maralna-bajavy duch — vysokim, zachoŭvajem spakoj i vierym u Skifiju!»
«Historykaŭ siarod cenzaraŭ nie znajšłosia, — iranizuje Volha Ivašyna, — bo viedali b, što jašče z časoŭ Hieradota ziemli sučasnaj Ukrainy ŭvachodzili ŭ skład i nazyvalisia Vialikaj Skifijaj…
Klučavymi padziejami Dzianis ličyć, miarkuju, vyzvaleńnie akupavanych terytoryj «Skifii» i parazu vojskaŭ uschodniaj despatyi, za jakimi abaviazkova pačnucca pieramovy pra mir i abmien pałonnymi».
I zaviaršaje: «Chto moža, chaj dapamahaje, astatnim kažu razam ź Dzianisam: «Zachoŭvajem spakoj i vierym u Skifiju!»
Dzianis Ivašyn u pałonie ŭžo 546-y dzień. 15 žniŭnia ŭ Hrodzienskim haradskim sudzie nad im pačaŭsia sud, jaho abvinavačvajuć u «zdradzie dziaržavie».
