Sud prachodziŭ u zakrytym režymie, tamu padrabiaznaści spravy nieviadomyja. Viadoma tolki, što palitviaźnia sudzili za kamientaryi ŭ sacsietkach. Siarhieja zatrymali 29 vieraśnia naŭprost na homielskim vakzale kala ciahnika — jon źbiraŭsia jechać u Minsk.
«Jaho zatrymlivali, jak u nas tradycyjna zatrymlivajuć: padyšli piać čałaviek u formie biez apaznavalnych znakaŭ, skrucili, załamali i pavieźli ŭ RAUS. Možna skazać, što jaho vykrali. Navat nie pradstavilisia i tolki ŭ miascovym RAUSie jamu skazali, što jon nibyta prachodzić pa spravie jak śviedka. Ale potym pačali «razhojdvać» situacyju, vybili ŭ jaho ŭsie paroli i łohiny, a tam u sacsietkach uspłyli niejkija pierapiski, kamientaryi. I na padstavie hetych pierapisak jaho i zakryli», — raspaviadali blizkija ajcišnika.
Viadoma, što Siarhieja paśla zatrymańnia źbivali i pahražali fizičnaj raspravaj. «Ja pabajaŭsia skarhu pisać, bo hetyja pahrozy hučali pierakanaŭča», — pisaŭ potym u listach Siarhiej.
Ź listoŭ Siarhieja vynikaje, što vinu jon nie pryznavaŭ:
«Dyk a što ja pavinien pryznavać, z čaho i praź jaki cisk? Pryznać toje, čaho nie było? I być nie mahło. Cikavy padychod. Nie źbiraŭsia ja pryznavać nadumanyja abvinavačvańni. Dy i nie hieroj ja nijaki. Nie źbirajusia i nie źbiraŭsia im być. Ja maju prava vykazacca pa niekalkich pryčynach.
Pa-pieršaje, heta artykuł 33 Kanstytucyi — choć stary, choć novy. Pa-druhoje, ja žyvu ŭ hetaj krainie, układvaju ŭ jaje hrošy. U mianie padachodny bolšy za zarobak u pałovy krainy. Emocyi? Emocyi — nie złačynstva. Dy tolki apraŭdalnych prysudaŭ nie vynosicca».
Mužčynu ŭ zakrytym režymie sudzili pa troch artykułach Kryminalnaha kodeksa: č. 1 art. 130 (raspalvańnie sacyjalnaj varožaści), art. 369 (abraza pradstaŭnika ŭłady), art. 368 (abraza Łukašenki).
Sudździa Rusłan Caruk pryznačyŭ palitviaźniu try z pałovaj hady kałonii va ŭmovach ahulnaha režymu.
