— Dobry dzień, Mikałaj Mikałajevič!
— A heta ty, Pavuk! Aj ty poskudź jakaja. Ty mianie znajšoŭ. Ale ty ž vyradak poŭny. Ty ž na mianie pisaŭ u prakuraturu.
— Dy pisaŭ, pa spravie pisaŭ.
— Ty atrymlivajecca, što rabiš trolinh taki. Žyvioła ty. Ciabie ŭsie dastanuć. Ja nie viedaju, što z taboj budzie, kali my ciabie znojdziem.
— Pierastańcie pahražać.
— Pačvara ty, vartaja žalu. Voś ty viedaješ, dobra, što ty da mianie datelefanavaŭsia. My chutka ŭbačymsia, čuješ?
— Kali?
— Kali? Rychtujsia. Ty nie čakaješ, jak chutka.
— Da čaho rychtavacca?
Karpiankoŭ kinuŭ trubku.
Čytajcie taksama:
Karpiankoŭ pra apazicyju: Šalonyja sabaki, jakija zasłuhoŭvajuć tolki adnaho — śmierci
