Telekanały pakazali repartažy pra toje, jak pierapis prajšoŭ u rezidencyi Drazdy. Dziaržaŭnyja ŚMI akcentavali ŭvahu na punktach, jakija tyčylisia movy:
«— Vašaje hramadzianstva?
— Biełarus.
— Da jakoj nacyjanalnaści Vy siabie adnosicie?
— Nu, kaniečnie ž, biełarus, kali vy mianie abrali prezidentam.
— Vaša rodnaja mova?
— Biełaruskaja. (Paśla paŭzy.) Biełaruskaja, rasiejskaja mova. Dla mianie adnolkavyja dźvie movy.
— Na jakoj movie Vy zvyčajna razmaŭlajecie doma?
— A pa-roznamu — ad biełaruskaj da rasiejskaj. I na trasiancy taksama.
— Tady ja ŭkažu i tuju, i tuju...
— A da jakoj nacyjanalnaści siabie adnosić Mikałaj?
— (Łukašenka synu) Ty — biełarus? Biełarus. Małajčynka!..»
Akurat moŭnyja punkty vyklikali najbolšuju hramadskuju dyskusiju napiaredadni pierapisu. Svaimi adkazami Łukašenka faktyčna padtrymaŭ status biełaruskaj movy jak rodnaj i chatniaj.
