Oceans. «Hell Is Where the Heart is»
Niahledziačy na toje, što kalektyvu ŭžo bolš za 20 hadoŭ, Robin Štaps praciahvaje ekśpierymienty. U čarhovaj pracy «akijanaŭ» možna pačuć i ŭpłyvy hruva Slipknot, i niu-mietalny drajv Korn, i ekstremalščynu, jakaja pakrysie ŭnitavałasia ŭ pałatno ŭsioj płytki. Pry hetym možna sutyknucca i ź niečakana praniźlivaj čullivaściu, jakaja achoplivaje słuchača, kali toj mienš za ŭsio hetaha čakaje.
The Devil Wears Prada. «Color Decay»
Kamu sa słuchačoŭ płytki skazać, što ŭ 2005-m hurt pačynaŭ z chryścijanskaha mietała, naŭrad ci chto pavieryć. Ciapier tut niama ničoha, što jadnała b amierykancaŭ sa Skillet ci inšymi fłahmanami hetaha kirunku. «Djabły» fantanujuć emocyjami, tasujuć miełodyku, uryvajucca ŭ prastoru mietałkora dy nie zabyvajucca na liryčnaść, kali treba dać słuchaču pieradyšku. Vidavočna, što Color Decay — najbolš sakavitaja praca kalektyvu, jakuju ciahnie pierasłuchoŭvać znoŭ i znoŭ.
Three Days Grace. «Explosions»
Adrazu papiaredzim: čakać byłoha alternatyŭnaha mietała ci post-hranža ŭ hetaj pracy nie varta. Kanadcy byccam naŭmysna admaŭlajucca ad stylistyki, što pryniesła im pośpiech z Adamam Hanćje na čale. Užo treciuju płytku zapar jany šukajuć inšy šlach da ludskich sercaŭ — praz staŭku na hołas Meta Uołsta dy mieładyčnyja aranžyroŭki na miažy alternatyŭnaha roka dy post-hranža. Na dziva, z Explosions hurt paceliŭ amal u jabłyčak, bo treki i prapisany jakasna, i źviedzieny ledźvie nie pa kłasičnych kanonach mietała dla šyrokaj aŭdytoryi.
Bad Omens. «The Death of Peace of Mind»
Davajcie pryznajem: pop-mietał — heta ŭžo nie prosta sparadyčnaja anamalija ŭ płyni ciažkaj muzyki, a źjava, jakuju «staravieram» treba pryniać dy źmirycca. Novyja hurty, aryjentavanyja na kamiercyjny pośpiech, usio čaściej ablahčajuć hučańnie, a ŭ jakaści kampiensacyi (dy kampramisu) prapanujuć masavamu słuchaču vysokuju jakaść huku i pradakšna ŭ cełym.
Bad Omens u trecim poŭnafarmatnym albomie ničoha suśvietna novaha nie adkryli. Adnak prydumali, jak pryciahnuć uvahu da płytki fanataŭ z roznych mietał-łahieraŭ. Uplacieńniem elektronščyny pryvabili prychilnikaŭ Linkin Park i da ich padobnych, tady jak vakalnyja pavaroty adhuknulisia adeptam Bring Me The Horizon. Jość tut niešta i ad hotyki, adnak nie ŭ kłasičnym razumieńni, a chutčej u adčuvańniach, flory. Tamu na vychadzie «zbornaja salanka» amierykancaŭ čaplaje — i pakul ty raźbiraješsia, čym mienavita, jany prajhrajuć uvieś trek-list The Death of Peace of Mind.
Epica. «The Alchemy Project»
Pakul bolšaść simfa-mietaličnych band vandravała pa Jeŭropie dy kampiensavała fanam kancerty, admienienyja ŭ apošnija hady z-za pandemii, Epica kolki tydniaŭ praviała ŭ studyi. I nie tolki dla taho, kab źvieści live-albom starych piesień (u tym liku niekalki akustyčnych varyjacyj dy demak), ale i kab zapilić aryhinalnuju płytku. Na poŭnafarmatny dysk tvoraŭ nie chapiła, adnak EP atrymaŭsia mahutnym za košt haściej. Fleshgod Apocalypse, Šarłota Viesels, God Dethroned, Shining — nakolki viadomyja, nastolki raznastajnyja pa stylistycy vykanaŭcy vykłalisia pa poŭnaj prahramie, kab adpaviadać vyklikam niderłandcaŭ. Nu i, zrazumieła, biezdakornaja Simona Simanz znoŭ śćvierdziła, što zastajecca adnoj z najlepšych mietał-śpiavačak sučasnaści.
Cave In. «Heavy Pendulum»
Paśla taho, jak Kaleb Skofiłd syšoŭ u lepšy śviet, padavałasia, što amierykancy pastaviać kropku ŭ svajoj historyi płytkaj Final Transmission. Adnak jany vyrašyli iści dalej, zaprasiŭšy na bas dy bek-vakał Nejta Ńjutana (jon viadomy pa hurtach Converge dy Old Man Gloom). Da taho ž kalektyŭ źviarnuŭsia pa pradziusiravańnie da Kurta Bałou — čałavieka, jaki vyvieŭ ich u śviet mietał-muzyki padčas debiutu ŭ 1998-m.
Jak vyjaviłasia, Cave In stvaryli adnu z najlepšych płytak u dyskahrafii, jakaja zachavała ŭ tym liku duch Skofiłda — jaho aŭtarstvu naležyć šerah muzyčnych partyj i niekatoryja teksty. Kvintesiencyjaj alboma atrymaŭsia finalny trek Wavering Angel. Jon za 12 chvilin raskryvaje hurt z samych raznastajnych bakoŭ i šturchaje krytykaŭ nazvać Cave In sučasnaj reinkarnacyjaj Pink Floyd ad mietała na piku karjery.
Slipknot. «The End, So Far»
Albom, jaki niemahčyma abminuć uvahaj — jak minimum z-za vakału Kory Tejłara. Na siomym albomie hurta (darečy, apošnim na łejble Roadrunner Records, što možna pabačyć u naźvie płytki) śpiavak vydaje maksimalna šyroki dyjapazon mahčymaściej. Tut nie tolki skrym, jaki ŭsprymajecca jak nieadjemnaja častka stylistyki, ale i pranikniony čysty śpieŭ, što pravakuje bieh murašoŭ pa skury. Jak padajecca, heta samaja darosłaja i śpiełaja praca Tejłara, što arhanična azdablaje albom.
Dy i ŭ cełym płytka ŭ «Ślipoŭ» atrymałasia bahataj na raznastajnyja elemienty, dziakujučy čamu patrabavalny słuchač znojdzie na joj minimum dva-try blizkija sabie treki.
Amorphis. «Halo»
Lehiendy finskaha mietała pa-raniejšamu ŭ paradku. Niahledziačy na toje, što vychad płytki niekalki razoŭ adkładaŭsia z-za kavidu, vynik pracy zadavoliŭ nie tolki tvorčy tandem Tomi Kajvusaary — Esa Chałapajnien, ale i šmatlikich prychilnikaŭ hurta. Finalnaja kropka ŭ albomnaj tryłohii, što baziravałasia na finskaj dy estonskaj mifałohijach, atrymałasia dastatkova tłustaj za košt sumiesi death-mietała z paŭeram, simfonikaj dy fołkam.
Cikava, što žorstki vakał Tomi Jutsena nie idzie ŭ kanflikt z tonkimi muzyčnymi miełodyjami, a tolki vyhodna padkreślivaje kantrasty ŭ trekach Amorphis.
Sumerlands. «Dreamkiller»
Novy vakalist hurta Brendan Radzihan bliskuča zdaŭ ispyt na prafpryhodnaść. Chacia paśla prac u Pagan Altar, Battle Ruins ci Stone Dagger pytańniaŭ da śpievaka navat u teoryi być nie mahło. Adnak mała taho, što były frantmien Fił Suonsan pastaviŭ davoli vysokuju płanku, jašče i papiaredniaja płytka ŭ Sumerlands atrymałasia ledźvie nie ŭzornaj.
Na ščaście, albom atrymaŭsia z usich bakoŭ hodnym: efiektnyja ryfy, hučnyja bubny, enierhičny mieładyčny malunak — usio, jak maje być u tradycyjnym chevi-mietale. Tamu kali vy sumavali pa kłasičnym padychodzie da hetaha muzyčnaha płasta, Sumerlands dapamoža vyjści z depresii.
Alter Bridge. «Pawns & Kings»
Mark Tremonci i Majłz Kienedzi znoŭ na kani. Vaładar składanych hitarnych ryfaŭ viarnuŭsia da chevi-mietała — i tym samym byccam demanstratyŭna pajšoŭ nasupierak usim ekśpierymientataram sučasnaści. A vakalist viarnuŭ nas ledźvie nie ŭ rapsadyčnyja časy ŭpeŭnienym vykanańniem nie samych prostych partyj.
Za šeść papiarednich albomaŭ «brydžy» pryvučyli słuchačoŭ da peŭnaj estetyki. I vybitna, što na novaj płytcy jana zachavałasia — razam ź mieładyzmam i enierhietykaj hurta.
A jakija albomy ciažkaj muzyki padalisia samymi jarkimi vam? Dzialiciesia ŭ kamientarach!
Tancavalnaja lichamanka, tyktok-trendy i vajna — TOP-10 muzyčnych albomaŭ hoda pa viersii «Našaj Nivy»
Viartańni, nadziei i straty. 10 hałoŭnych muzyčnych albomaŭ Biełarusi
