Usio adbyłosia siońnia nočču, prykładna a pałovie na dvanaccatuju. Dziakujučy adrazu niekalkim kamier videanazirańnia možna adsačyć ŭvieś šlach pary, datyčnaj da źniknieńnia jalinki. Tak, mužčyna i žančyna zajšli ŭ lift na trecim paviersie — vierahodna, byli ŭ kahości ŭ haściach i zasiadzielisia dapazna. Pierad tym jak pakinuć kabinu ŭžo na pieršym paviersie, žančyna naciahnuła šalik na tvar — bačnyja zastalisia tolki vočy. Padobna na toje, rychtavałasia — ci to da vychadu na maroznuju vulicu, ci to da «jełačnaj spravy».
Zatym para padzialiłasia: mužčyna pajšoŭ da ŭvachodnych dźviarej, a žančyna zasiarodziła ŭsiu ŭvahu na jalincy. Spačatku jana doŭha sprabavała adčynić skryniu, ad jakoj zasiłkavanaja hirlanda. Potym, kali zrabić heta nie atrymałasia, prosta vyrvała hirlandu, schapiła jełku za stvoł i syšła. Charakterna, što padčas pracesu minčanka pahladzieła prosta ŭ kamieru, ale heta jaje nie spyniła — tolki lepiej papraviła šalik.
Apošnija kadry, na jakich žychary jašče mahli ŭbačyć svaju jalinku, zroblenyja na vulicy — para vynosić trafiej u nieviadomym kirunku.
— Hetaja jełka stajała ŭ nas tydni dva na pieršym paviersie kala lifta. Jana była ahulnaja: chtości kinuŭ klič u čacie, i ludzi stali prynosić cacki, kab stvaryć dla samich siabie śviatočny nastroj. Adnak voś što atrymałasia. Prosta zaraz u čacie vyrašajecca, ci varta iści staršyni ŭ milicyju, kab napisać zajavu na hetuju paračku — tvary dobra bačnyja i znajści ich nie stanie prablemaj, — raspaviadaje Dźmitryj, jaki, jak i astatnija žychary, aburany tym, što adbyłosia.
Adnak žychary mohuć źmianić hnieŭ na miłaść, kali para (mahčyma, navahodniaja atmaśfiera zakružyła hałavu i ludzi zrabili tak, jak nie rabili nikoli) viernie ŭsio na svajo miesca.
s novym hodom, tovariŝi