Alaksandr Łukašenka padčas telezvarotu 31 śniežnia 2022. Skrynšot ź videa
«Nastupny hod my abjaŭlajem Hodam miru i stvareńnia. Heta adpaviadaje i duchu času, i pamknieńniam našych sercaŭ», — abviaściŭ jon.
Nahadajem, što 2021 hod byŭ abvieščany Hodam narodnaha adzinstva, ale mienavita ŭ toj hod byli razhornutyja masavyja represii. 2022 hod byŭ abvieščany Hodam histaryčnaj pamiaci, ale ŭ hetym hodzie dajšło da zabarony sfarmulavanaha Jankam Kupałam deviza «Žyvie Biełaruś!».
Zvarot Alaksandra Łukašenki tranślavali ŭsie łukašenkaŭskija telekanały i ŚMI.
Zvarot byŭ pa-rusku. Ën byŭ zapisany na fonie vializnaha pustoha Pałaca Niezaležnaści.
Voś jaho tekst.
«Darahija suajčyńniki!
Hości Biełarusi!
Voś i nastała navahodniaja noč, samaja doŭhačakanaja i samaja skaraciečnaja ŭ hodzie.
Doma, u asiarodździ siabroŭ, na pracoŭnym miescy abo ŭ darozie ŭsie my ciapier hladzim na hadzińnik i bačym, jak imkliva laciać i adychodziać u historyju chviliny, nabližajučy nas da novaha 2023 hoda.
I praź imhnieńnie ŭžo adychodziačy hod — Hod histaryčnaj pamiaci — taksama stanie častkaj minułaha, a jaho padziei zapoŭniać čarhovuju hłavu letapisu žyćcia biełaruskaha naroda.
Mnohija zadajucca pytańniem, jakim adychodziačy hod zastaniecca ŭ našaj pamiaci.
Niaprostym, supiarečlivym, časam napružanym. Ale hałoŭnaje — dla nas jon byŭ mirnym.
My, mahčyma, navat u bolšaj stupieni, čym raniej, adčuli pahrozu spakojnamu i biaśpiečnamu žyćciu, da jakoha pryvykli.
Macniej stali niepakoicca za svaich dziaciej, rodnych, blizkich i navat zadumalisia pra budučyniu čałaviectva. Vastrej uśviadomili kaštoŭnaść miru na rodnaj ziamli, jaki staŭ dla nas hałoŭnym dasiahnieńniem hoda.
Adychodziačy 2022-i staŭ hodam palityčnaha vybaru.
Biełarusy adkazali adzinstvam dziela abarony svajoj histaryčnaj pamiaci, svaich pryncypaŭ i tradycyj. Kožny, chto dušoj baleje za los rodnaj krainy, uziaŭ udzieł u abmierkavańni novaj Kanstytucyi, vyznačyŭšy budučyniu Biełarusi.
I, viadoma, 2022-i ŭvajšoŭ u historyju jak hod plonnaj pracy.
My sabrali rekordny ŭradžaj chleba — bolš za tonu na žychara krainy. Zabiaśpiečyli siabie ŭdostal praduktami i nakarmili miljony žycharoŭ płaniety, atrymaŭšy za ekspart praduktaŭ charčavańnia bolš za 20 miljardaŭ rubloŭ.
Pabudavali novyja palikliniki, balnicy, škoły, dziciačyja sady, masty i darohi — bolš za 50 maštabnych abjektaŭ.
Umacavali enierhietyčnuju biaśpieku. Biełarusam nie daviadziecca addavać apošni rubiel za śviatło i ciapło, jakija stanoviacca raskošaj dla našych susiedziaŭ.
My zachavali pracoŭnyja miescy i sacyjalnuju nakiravanaść ekanomiki — dapamohu atrymali ŭsie, chto maje patrebu.
Amal 50 tysiač biełaruskich siemjaŭ sustrakajuć Novy hod u novych kvaterach.
Viadoma, nie ŭsio, što zadumali, paśpieli zrabić, ale pracavali šmat i plonna.
Dziakuj usim vam za hety hod!
Usim, chto vychoŭvaje našych dziaciej, vučyć školnikaŭ i studentaŭ, lečyć nas i dapamahaje adzinokim ludziam.
Dziakuju rabočym i sialanam, bryhadziram i majstram, kiraŭnikam pradpryjemstvaŭ — usim, chto robić žyćcio bolš kamfortnym, raźvivajučy śfieru pasłuh, dabaŭlaje jamu jarkija farby, realizujučy tvorčyja prajekty, i ažyćciaŭlaje biaśpieku, ćviorda abaraniajučy hranicy i paradak u našym ahulnym domie — Biełarusi.
Hanarusia vami — sapraŭdnymi haspadarami śviatoj biełaruskaj ziamli!
Darahija biełarusy!
Pahadziciesia, niahledziačy na vyprabavańni adychodziačaha hoda, z nami adbyłosia šmat dobraha.
My stvarali novyja tavary i vychodzili na novyja rynki ŭ toj čas, kali nas dušyli sankcyjami.
Nam zakryvali hranicy, a my nanava adkryli dla siabie našu Biełaruś. Mnohija pahladzieli na svaju krainu pa-novamu, uśviadomili tyja bahaćci, jakimi vałodajem: pryhažość pryrody, tajamnicu histaryčnaha minułaha, skarby nacyjanalnaj kultury i tradycyj. Bolš daviedalisia ab rodnaj ziamli i bolš praniklisia honaram za rodny kraj.
My adkazali davieram i družbaj usim, chto adharodžvajecca ad nas płatami. Sotni tysiač hramadzian Jeŭrasajuza pryjechali ŭ Biełaruś bieź viz i pieraškod.
My dali prytułak biežancam z haračych punktaŭ, dali dach nad hałavoj i pracu. Pryniali ŭ svaju siamju novych hramadzian.
Zvyš 7 tysiač inšaziemcaŭ z 31 krainy ŭžo siońnia pracujuć na karyść i praćvitańnie svajoj novaj Radzimy. Bolšaść ź ich — ukraincy.
Biełaruś była i zastaniecca haścinnaj i družalubnaj krainaj. Krainaj, adkrytaj dla ŭsich, chto sercam prymie našy kaštoŭnaści i tradycyi, ščyra palubić jaje i zachoča nazvać siabie biełarusam.
Darahija suajčyńniki!
U hetym hodzie my ŭbačyli, jaki ciesny naš nieabsiažny śviet. Dastatkova raspalić kanflikt u adnoj krainie, jak pačynaje lichamanić usiu płanietu.
Viedaju, bolš za ŭsio vy chočacie pačuć, što budzie dalej. Ci zastaniecca Biełaruś astraŭkom biaśpieki? Upeŭnieny, što heta pytańnie stanie i hałoŭnym žadańniem, jakoje vy zahadajecie apoŭnačy.
Adkaz prosty: usio ŭ našym žyćci budzie zaležać ad kožnaha z nas. I ad usich nas razam.
Kali my chočam žyć u miry i biaśpiecy, to pierš za ŭsio pavinny pavažać i šanavać pracu ludziej u pahonach, vychoŭvać dziaciej patryjotami svajoj krainy i vykonvać zakon.
Kali my chočam žyć u miry i dastatku, to pavinny šmat i dobrasumlenna pracavać.
Kali my chočam žyć u svabodnaj i niezaležnaj dziaržavie, to pavinny bierahčy i abaraniać histaryčnuju pamiać, duchoŭnyja kaštoŭnaści i spradviečnyja tradycyi.
Nastupny hod my abjaŭlajem Hodam miru i stvareńnia. Heta adpaviadaje i duchu času, i pamknieńniam našych sercaŭ.
Ja hetak ža mocna, jak i vy, žadaju miru i dabra rodnaj Biełarusi.
Mocnaha zdaroŭja i dziciačaha śmiechu — kožnaj siamji.
Siabroŭskaha kłopatu i dušeŭnaj ciepłyni — kožnamu, chto adzinoki.
Siamiejnaha ładu i dabrabytu — u kožny dom.
Niachaj našy pažadańni ździejśniacca!
Budźcie ščaślivyja, bieražycie siabie i svaich blizkich!
Z Novym hodam, darahija biełarusy!»
