— Hary Piatrovič, niejak pra Vas daŭno nie było navin. Žyvyja-zdarovyja?
— Prychvareŭ trochi, pierad Novym hodam paśpieŭ paru virusaŭ padchapić. Ciapier užo pajšoŭ na papraŭku, a ŭ listapadzie pryjechaŭ z dačy ŭ Minsk i staličnaje pavietra mianie, mabyć, atruciła. Padazravali navat zapaleńnie lohkich, ale paśla taho, jak zrabiŭ renthien, vyklučyli. Pastavili VRVI.
Tolki vylečyŭsia, staŭ siabie dobra adčuvać — schapiŭ niejki hrypier. Mabyć, pramok pad ledzianym daždžom, nohi pramačyŭ, i praz dva dni — i horła, i kašal, i tempieratura pad 39. Usio pajšło pa novaj! Darečy, na sud 14 śniežnia pajšoŭ z tempieraturaj bolš za 38 hradusaŭ…
— U jakaści śviedki vyklikali?
— Nie. Padatkovaja sprabuje spahnać ź mianie srodki, a ja abskardžvaju heta rašeńnie. Voś ciapier sprava dajšła da suda.
— A jakija ŭ Vas prablemy z padatkovaj inśpiekcyjaj, kali nie sakret? Vydatki pieravyšajuć dachody?
— Nie. U 2019 hodzie, akazvajecca, ja atrymaŭ 1600 jeŭra za nazirańnie za vybarami ŭ Pałatu pradstaŭnikoŭ i nie zapłaciŭ padachodny padatak. Śćviardžajuć, što ja atrymaŭ hetyja hrošy ad niejkaj zamiežnaj firmy. Spačatku nazyvali adnu kampaniju, potym inšuju. Mnie pradstavili dakumienty, jakija, pa sutnaści, takimi nie źjaŭlajucca — skrynšoty z kampjutaraŭ, jakija, mabyć, byli kanfiskavanyja pry pieratrusach. Prachodziŭ ja pa spravie Alesia Bialackaha, jakuju ciapier razhladajuć u sudzie.
— Vas užo vyklikali na sud pravaabaroncaŭ u jakaści śviedki?
— Nie. I, chutčej za ŭsio, nie vykličuć. Tamu što ja nijakich pakazańniaŭ nie davaŭ — mnie nie było čaho skazać pa sutnaści pytańnia. Ale, mabyć, Śledčy kamitet pierasłaŭ materyjały ŭ vyhladzie hetych samych skrynaŭ u Ministerstva padatkaŭ i zboraŭ, a jany — u terytaryjalnyja padatkovyja inśpiekcyi z patrabavańniem pravieści pravierki i spahnać padatki.
— I padatkovaja pravieryła vašy dachody za mnohija hady?
— Nie. Paprasili zapoŭnić dekłaracyju ab dachodach i pryznacca, što ja atrymaŭ hetyja hrošy i nie vypłaciŭ padachodny padatak. Ja nijakaj dekłaracyi nie zapaŭniaŭ, patłumačyŭšy heta tym, što padatkovaja nie vałodaje nijakimi dakumientami, a toje, što mnie pradstavili ŭ Śledčym kamitecie — heta niezrazumieła što: ci to skrynšot, ci to fotašop. Vałodajučy technikaj, možna jakija zaŭhodna dakumienty zrabić!
Podpis staić nibyta padobny da majho, ale ja nie mahu hetaha paćvierdzić, tamu što nie baču aryhinała dakumienta ci chacia b jaho zaśviedčanaj kopii, jak hetaha patrabujuć Pracesualny i Padatkovy kodeksy. Tamu pra što tut kazać? Tak možna miljard namalavać i skazać, što ja jaho z-za miažy atrymaŭ.
Tym nie mienš, na padstavie takich «smarkatych» dokazaŭ pravierka pryjšła da vysnovy, što ja atrymaŭ hetyja hrošy, a raz atrymaŭ, to pavinien zapłacić padachodny padatak razam z naličanaj pieniaj. I ja abskardžvaju hetyja momanty.
— Jak Vy adreahavali na śmierć Aleha Hułaka, ź jakim vy razam pracavali ŭ Biełaruskim Chielsinkskim kamitecie, jaki ŭžo likvidavany pa rašeńni suda?
— Ja pasłaŭ svaje spačuvańni jaho žoncy Naści. Vielmi sumnaja viestka… Amal usie, chto kaliści pracavaŭ u BCHK, źjechali za miažu. U Biełarusi mała pravaabaroncaŭ z BCHK zastałosia: chto ŭ Niamieččynie, chto ŭ Polščy, chto ŭ Litvie…
Viadoma, toje, što adbyvajecca ŭ Biełarusi… Majo serca prosta razryvajecca ad roznych navin… U sudzie Bialacki, Stefanovič i Łabkovič siadziać u žaleznaj kletcy, za kratami, dyk jašče i kajdanki ź ich nie źniali! Pry takim kanvoi možna było i biez kletki, i biez kajdankoŭ.
My zaŭsiody zabyvajem, što da vyniasieńnia prysudu suda na łavie padsudnych siadziać nievinavatyja, i pavinna dziejničać prezumpcyja nievinavataści. Inakš heta biesčałaviečnaje staŭleńnie, prynižeńnie honaru i hodnaści čałavieka, jaki jašče nie pryznany sudom vinavatym.
Ale ŭ nas, padobna, usio robiać dla taho, kab prynizić čałavieka. Heta staryja savieckija pryjomy… U mianie, moža, tamu i zdaroŭje ŭ apošni čas kvołaje stała, što šmat pieražyvaju i nie mahu ŭsio heta čuć i bačyć … Kocimsia ŭ tartarary…
— U Vas nie ŭźnikała žadańnia źjechać za miažu?
— Nie! Kali, nie daj boh, vypadzie takoje «ščaście» trapić u turmu, to čaho bajacca? U turmie naradziŭsia, u turmie i pamru (kali zdarycca samaje drennaje) [Hary Pahaniajła naradziŭsia ŭ 1943 hodzie ŭ turmie dla represavanych u Archanhielskaj vobłaści. — NN]. Ja nie toj čałaviek, jaki pabiažyć kudyści chavacca. Što ja tam, za miažoj, rabić budu? Kamu ja tam patrebny? Tut u mianie siamja, rodnyja, blizkija, siabry.
Treba prosta rabić toje, što možaš, trymacca za svaju ziamlu, za svoj dom, za svaju siamju i siabroŭ. A tam ty nikomu nie patrebny i nichto ciabie nie ŭspomnić… navat kali tam daduć niejkuju sacyjalnuju piensiju — heta ŭsio sumnaje žyćcio vielmi. Ja viedaju, što takoje čužyna…
Čytajcie taksama:
Juryst Hary Pahaniajła paskardziŭsia ŭ Viarchoŭny sud na Łukašenku
