Fota: BiełTA
Dźmitryj Łajeŭski piša, što Bialackaha asudzili pa sutnaści za toje ž, za što Nobieleŭski kamitet prysudziŭ jamu premiju miru, — za dapamohu paciarpiełym ludziam.
«Mudrahielistyja mietafary typu «prabita novaje dno» niedarečnyja. My za apošnija try hady ŭbačyli takoje, što ni ŭ strašnym śnie. Uklučajučy šakavalnyja prysudy pry adsutnaści złačynstva.
Choć hetym razam dla pieraśledu viadomaha pravaabaroncy zmajstravali historyju, jakaja navat pa biełaruskich zakonach i padańniach ab zakonnaści nie ciahnie na złačynstva. Nibyta kantrabanda hrošaj u Biełaruś. Adnak nie ŭstanoŭlena faktaŭ pieravozki hrošaj praź miažu zvyš normy, dy i naohuł faktaŭ pieravozki hrošaj abvinavačanymi. Značyć, niama parušeńnia mytnaha zakona.
Z takim ža pośpiecham za kantrabandu možna było b sudzić dziasiatki tysiač biełarusaŭ, jakija hadami jeździli na zakupy ŭ Polšču i pryvozili adtul budmateryjały i bytavuju techniku ŭ ramkach dapuščalnaj normy ŭvozu. Heta ž tryźnieńnie, skažacie vy, i majecie racyju, viadoma.
Ale z čaho vy ŭziali, što ŭsio budzie sumlenna? Kali sumlenna, to hetaha ŭsiaho naohuł nie pavinna było b być.
Tyja, chto miarkuje, što hety prysud — prablema samoha Alesia Bialackaha, jakomu ciapier siadzieć u kałonii, a «prostych hramadzian», jakija «ŭ palityku nie lezuć», heta nie tyčycca, miakka kažučy, pamylajucca.
Što hety prysud značyć dla kožnaha z žycharoŭ Biełarusi?
Jon vyrazna pakazvaje šancy na spraviadlivaść. I demanstruje stupień biezabaronnaści asoby. Bo kali možna prydumać historyju i pa joj z dapamohaj kryminalnaha pracesu adpravić u turmu łaŭreata Nobieleŭskaj premii, to heta značyć, što padobnym čynam mohuć pazbavić voli luboha. Nievinavataść i niedaskanałaść złačynnych dziejańniaŭ tady ni dla koha nie źjaŭlajecca harantyjaj biaśpieki, zachavańnia svabody, biznesu, pracy, majomaści. Nijakimi pravavymi srodkami nie zmoža abaranicca nichto: ni ŭładalnik kampanii, ni rabočy zavoda. I heta, biezumoŭna, budzie stvarać napružanaść u hramadstvie.
Ja niadaŭna čarhovy raz čuŭ ad kahości, što «ŭ sistemie jašče zastajecca šmat dobrych ludziej». Tak i jość. Voś vam čarhovy dokaz — dziasiatka pravaabaroncu za dapamohu paciarpiełym.
Ale. Siońniašni fakt asudžeńnia i turemnaha źniavoleńnia takoha čałavieka, jak Bialacki, za takuju historyju, jak u Bialackaha, maje i inšy aśpiekt.
Čym śpiecyfičnaja situacyja?
Heta navat nie likvidacyja palityčnaha kankurenta (jak u vypadku z Babarykam abo Cichanoŭskim), tamu što Bialacki nie byŭ palityčnym kankurentam i naohuł nie pretendavaŭ na jakija-niebudź pasady, heta pakarańnie za dapamohu ludziam.
Asudžeńnie da pazbaŭleńnia voli pravaabaroncy, jaki atrymaŭ niekalki miesiacaŭ tamu Nobieleŭskuju premiju miru, — heta całkam iracyjanalny pieraśled. Jon dla ŭład stvaraje značna bolš niazručnaściaŭ, čym karyści. I kali heta zdaryłasia, to moža śviedčyć pra toje, što sistema razbałansavanaja zusim. A z punktu hledžańnia fiziki, pierśpiektyva takich sistem viadomaja. Heta adkaz na pytańnie ab niepaźbiežnaści źmien», — napisaŭ advakat.
