Raman Abramčuk. Ekskursija dla zamiežnikaŭ 1

— Vy sa Šviejcaryi? Vam padać palito?
Sil vu ple, vu, a la, nie padaŭ… nu i što.
Nie pryvučany. Vołas uzbučany.
Nie pryvykšy. Parody nie toj.
Vy śmiajalisia z słovaŭ maich pra Sapiehu,
Što Statut napisaŭ
Dy mudrej za svaich jeŭrapiejskich kalehaŭ?
Mnie škada, što nie vierycie. Bo
Heta tak i było.
Naš Skaryna najpieršy na hetych abšarach
Vydavaŭ svaje knihi… Vy kažacie — mary?
…Ale hetaj Pahoni majoj im było nie spynić
Bo hareli padkovy.
Jana biehła dalej praz sumniŭnaści cierni,
Ja im zakładaŭ u hałovy:

— Vy na Ratušu pozirk ledź kinuli:
«Heta nie jość dla nas novym».
Ale ja vam kažu — heta honar naš,
Centr, i sens, i asnova.
Vam saboraŭ tutejšych baroka — «čaho tut dzivicca»?
A dla nas heta skarby, padmurki, mury i krynicy.
Zachapilisia sierpam i mołatam? Što ž, tut takoha bahata,
Krajavidaŭ takich nie schavaješ: dziesiatki na płoščaŭ kvadratach.
Ale horad-utopiju my nie budujem narešcie,
I tamu vielmi radyja.

Voś inšaje, ješcie:
Serca horada — naša Niamiha ŭskudłačanaja.
Vytyrkajecca kožny budynak. Usio jość i ŭsiaho niedastača.
Tut savieckich pryvidaŭ hruvastkich tryvožnyja cieni,
A pad imi — kaviarnia, u kaviarni za stolikam — Lenin.
Pasiadaje za kavaj pavažna na sotniach damoŭ-mulažoŭ,
A pad stolikam — brudna. Kanava.
Ź jaje bierahoŭ
Patychaje kaściami
Užo sto stahodździaŭ-viakoŭ,
U kalektar zahnanaja.
A nad hetym usim —
Nieba
i
Pravady skryžavanyja…

* * *

— Pryjazdžajcie jašče, pačastujem my kavaju znoŭku vas,
Z małakom i viarškami z-pad Homiela, pieršy kłas.
Jak sabie, tak i vam,
Našym dobrym haściam.
Pakul sami sabie nie naljom čahoś lepšaha.
Pakul našym žankam palito nie padam,
Nie padam ja i vam, našym zvyšvykštałconym
Zamiežnym siabram…