Na pačatku 30‑ch hadoŭ minułaha stahodździa viadomy saviecki pałkavodziec H.Žukaŭ kamandavaŭ na praciahu čatyroch hadoŭ u Słucku kavaleryjskaj dyvizijaj. Bolej nikoli jon siudy nie naviedvaŭsia. I ŭsio ž pamiać ab jahonym žyćci tut byli ŭviekaviečyli bronzavaj doškaj na dvuchpaviarchovym domie, dzie jon žyŭ ź siamjoj. Paśla raspadu SSSR na vulicy Žukava byŭ pastaŭleny na vysokim pastamencie bronzavy biust, jaki, na žal, mała nahadvaŭ abličča vajskavodca. Mažliva, z hetaj pryčyny ŭłady rašylisia na ŭźviadzieńnie pry vulicy 14‑ci Słuckich partyzanaŭ, što viadzie da starych haradzkich mohiłak, druhoha bronzavaha biusta Žukava. Vyrabili jaho na Mienskim zavodzie mastackaha lićcia, i abyšoŭsia jon rajonnamu biudžetu na sumu kala 60 młn rub. Maršał u novym abliččy paŭstaje ŭ frenčy z pahonami i čatyrma zorkami Hieroja Savieckaha Sajuzu, u furažcy.
Ci nie zanadta zabranzavieŭ tut čałaviek, pa niedahladzie katoraha niemcy zdoleli ŭžo na piaty dzień vajny zaniać Słucak ź jahonymi čatyrnaccaćciu vajskovymi haradkami, poŭnymi ŭsialakaha vajskovaha ryštunku składami, na šosty — Miensk i Babrujsk, a na dvaccać druhi dzień usutyč padyści da Smalensku, ad jakoha da Maskvy było ŭsiaho 350 km! Moža, lepiej było b na tyja 60 młn rub. u lasnym masivie la pasiołku Kučyna, abapał šašy‑»varšaŭki», što pralahaje na Babrujsk, uźvieści pomnik ci choć pastavić pamiatnyja kryžy sotniam achviaraŭ stalinskaha teroru ŭ 1934 — 1938 h. Ludziej nočču pryvozili siudy na rasstreł u «čornych varankach». U 1989 h. čalcami stvoranaj tahačasnym harkamam partyi specyjalnaj kamisii z udziełam specsłužbaŭ byli apytany dziasiatki žycharoŭ raźmieščanych pablizu lasnoha masivu viosak Kalita, Stary Hutkoŭ, Amhovičy, jakija zaśviedčyli fakty masavych rasstrełaŭ ludziej, u tym liku i vojenačalnikaŭ, ich pryvozili siudy sa Słuckaj akruhovaj turmy. Na žal, paśla raspadu SSSR, a paźniej z prychodam da ŭłady ŭ Biełarusi Łukašenki nichto i palcam nie varuchnuŭ, kab pastavić u tym lesie pomnik achviaram hienacydu. Tolki pensijaner‑maskvič, uradženiec niedalokaje viosački Padłošyca, niechta Ralko, za svaje źbieražeńni ŭźvioŭ uzboč šašy ścipły betonny pomnik z napaminkam ab trahiedyi 30‑ch — 40‑ch hadoŭ. I ŭsio! Redka kali prypynicca pobač jaki lehkavik i vyjdzie kiroŭca, kab pacikavicca, kamu toj pomnik uźviedzieny, i pajedzie dalej.
