Što ŭ numary?
Archiŭ časopisa «Uzvyšša», zamiežnyja pierakłady biełaruskaj paezii, a taksama aŭtapierakłady. Siarod inšych cikavych tekstaŭ — «Reč Mialeški». Heta taja samaja kłasičnaja «Pramova», adnak u pierakładzie na trasianku — ciapier jaje, pa słovach pierakładčycy Anki Upały, zrazumieje kožny.
«Česna havara, nie tak vinavaty karol, jak tyja pravicielstviennyja bałamuty, što pry jom siadziać i kruciać. Mnoha tut takich jość, što choć naša kość, no sabačym miasam abrasła i vaniaje, tyja členy pravicielstva, što dziaruć nas i hubiać. A
I jašče:
ci viedajecie vy, čamu ludzi nie lubiać biełaruskuju litaraturu?Na hetaje pytańnie adkazvaje Marharyta Alaškievič u admysłovym ese, ź jakoha možna daviedacca, čamu zasille Zosiaŭ i Źmitrakoŭ admoŭna ŭpłyvaje na imidž litaratury.
Ale i astatnija raździeły novaha numaru «PrajdziŚvieta» ni kropli nie horšyja.
«Źbiehłyja vobrazy» — heta piśmieńniki, jakich my tradycyjna ličym zamiežnymi, nie zabyvajučy ich biełaruskaha pachodžańnia, «Dzirka ŭ pałatnie» — daśledavańnie mastackich mahčymaściaŭ trasianki, «Eklektyčnaja kalekcyja» — biełaruskija piśmieńniki, jakija pisali i praciahvajuć pisać na roznych movach, «Pamiežnyja kantrasty» — artykuły pra padlašskuju i paleskuju havorki, «Sarmacki profil» — tvory šmatmoŭnaj biełaruskaj litaratury
Taksama ŭ časopisie źmieščanyja pierakłady tvoraŭ biełaruskich piśmieńnikaŭ na zamiežnyja movy.
Pračytać, acanić ci zakanśpiektavać novy numar možna tut.
