Adno stała dla mianie bolš zrazumieła: vystupleńnie A.Michajłava, mabyć, było raźličana na drenna infarmavanuju publiku, ale tut i była dapuščana hałoŭnaja pamyłka. Paśla vykazvańnia ab tym, što biełaruskaja mova — heta mova maleńkaja i rasiejskaja mova ŭ paraŭnańni ź joj źjaŭlajecca bolš pryvabnaj, nieŭrazumiennyja pytańni pasypalisia i z boku niemcaŭ. Dla mianie słovy spadara Michajłava byli prajavaj kulturnaha rasizmu. Ja liču zusim apraŭdanym definiravać taki punkt hledžańnia jak «uciahvańnie ŭ hraź».
U zali prysutničali 17 čałaviek, siarod ich byli i vykładčyki słavistyki ŭ Frajburhu, jakija taksama byli niekalki ździŭleny z takoha staŭleńnia dakładčyka da «rodnaj» movy. Mianie ž hetyja «ŭvodziny» ŭ kulturu Biełarusi padachvocili napisać moj papiaredni list. Ja liču, što hramadzianie Biełarusi majuć prava viedać, CHTO i JAK pradstaŭlaje našu krainu za miažoj.
Samo ž abvinavačańnie ŭ niaviedańni movy vydaje charaktar palityki viedaŭ EHU, na dumku pradstaŭnikoŭ jakoha biełarus, dla jakoha niešta značyć biełaruskaja mova, nia moža dobra viedać zamiežnych moŭ. Chacia, praŭdu kažučy, časam razabrać toje, što havaryŭ spadar Michajłaŭ, było ciažkavata dziela jahonaha samabytnaha akcentu.
